سفارش تبلیغ
صبا ویژن
اندکی صبر ، سحر نزدیک است

"کرامت‌ آبی"
رگهای آزادی

دلم‌ شکسته‌تر از شیشه‌های‌ شهر شماست‌

شکسته‌ باد کسی‌ کاینچنین‌ مان‌ می‌خواست‌

شما چقدر صبور و چقدر خشمآگین‌

حضورتان‌ چو تلاقی‌ صخره‌ با دریاست‌

به‌ استواری، معیار تازه‌ بخشیدید

شما نه‌ مثل‌ دماوند، او به‌ مثل‌ شماست‌

بیا که‌ از همهِ‌ دشتها سؤ‌ال‌ کنیم‌

کدام‌ قله‌ چنین‌ سرفراز و پابرجاست؟

به‌ یک‌ کرامت‌ آبی‌ نگاه‌ دوخته‌اید

کدام‌ پنجره‌ اینگونه‌ باز، سوی‌ خداست؟

میان‌ معرکه‌ لبخند می‌زنید به‌ عشق‌

حماسه‌ چون‌ به‌ غزل‌ ختم‌ می‌شود، زیباست‌

شما که‌اید؟ صفی‌ از گرسنگی‌ و غرور

که‌ استقامت‌ و خشم‌ از نگاهتان‌ پیداست‌

اگر چه‌ باغچه‌ها را کسی‌ لگد کرده‌

ولی‌ بهار فقط‌ در تصرف‌ گلهاست‌

تخلص‌ غزلم‌ چیست‌ غیر نام‌ شما؟

ز یمن‌ نام‌ شما خود زبان‌ من‌ گویاست‌

 سهیل‌ محمودی‌                                                                            

 

"به‌ مردم‌ فردا"
رگهای آزادی

زمانه‌ قرعهِ‌ نو می‌زند به‌ نام‌ شما

خوشا شما که‌ جهان‌ می‌رود به‌ کام‌ شما

درین‌ هوا چه‌ نفسها پر آتش‌ است‌ و خوش‌ است‌

که‌ بوی‌ عود دل‌ ماست‌ در مشام‌ شما

تنور سینهِ‌ سوزان‌ ما به‌ یاد آرید

کز آتش‌ دل‌ ما پخته‌ گشت‌ خام‌ شما

فروغ‌ گوهری‌ از گنجخانهِ‌ شب‌ ماست‌

چراغ‌ صبح‌ که‌ بر می‌دمد زبام‌ شما

زصدق‌ آینه‌ کردار صبح‌ خیزان‌ بود

که‌ نقش‌ طلعت‌ خورشید یافت‌ شام‌ شما

زمان‌ به‌ دست‌ شما می‌دهد زمام‌ مراد

از آنکه‌ هست‌ به‌ دست‌ خرد زمام‌ شما

همای‌ اوج‌ سعادت‌ که‌ می‌گریخت‌ زخاک‌

شد از امان‌ زمین‌ دانه‌ چین‌ دام‌ شما

به‌ زیر ران‌ طلب، زین‌ کنید اسب‌ مراد

که‌ چون‌ سمند زمین‌ شد ستاره‌ رام‌ شما

به‌ شعر سایه‌ در آن‌ بزمگاه‌ آزادی‌

طرب‌ کنید که‌ پرنوش‌ باد جام‌ شما

هوشنگ‌ ابتهاج‌ (ه. ا. سایه‌)                                                                     

 

 

"قصد دریا"
رگهای آزادی

باز می‌خواند کسی‌ در شیههِ‌ اسبان‌ مرا

منتظر استاده‌ در خون، چشم‌ این‌ میدان‌ مرا

رنگ‌ آرامش‌ ندارد این‌ دل‌ دریاییم‌

می‌برد سیلابها تا شورش‌ طوفان‌ مرا

خون‌ خورشید است‌ یا زخم‌ جبین‌ عاشقان‌

می‌نشاند این‌ چنین‌ در آتش‌ سوزان‌ مرا

بسته‌ بودم‌ در ازل‌ عهدی‌ و اینک‌ شوق‌ دار

می‌کشد تا آخرین‌ منزلگه‌ پیمان‌ مرا

غرق‌ خون‌ بسیار دیدی‌ عاشقان‌ را صف‌ به‌ صف‌

هان‌ ببین‌ اینک‌ به‌ خون‌ خویشتن‌ رقصان‌ مرا

شوره‌زاران‌ را دویدم‌ پا برهنه، تشنه‌ لب‌

سعی‌ زمزم‌ می‌کشاند تا صفای‌ جان‌ مرا

قصد دریا دارد این‌ مرداب، ای‌ دریادلان‌

گر کرامت‌ را پسندد غیرت‌ باران، مرا

                                                                       ‌حسین‌ اسرافیلی‌

 

"نیستانی‌ نوا"
رگهای آزادی

غبار فتنه‌ بر خورشید گردون‌ گرد بنشیند

اگر بر آسمان‌ همّت‌ ما گرد بنشیند

در این‌ آیینه‌ یابی‌ جلوه‌گر چابکسواران‌ را

تاءمّل‌ را دمی، کاین‌ گرد صحراگرد بنشیند

کرامت‌ از دیار مردمی، بار سفر بندد

به‌ جولان‌ بر سمند مرد اگر نامرد بنشیند

مبادا مرغ‌ آتش‌ بال‌ فریاد آفرین‌ ما

درون‌ آشیان، همدوش‌ آه‌ سر بنشیند

به‌ تنگ‌ آمد دلم‌ در تنگنای‌ درد بیدردی‌

خنک‌ روزی‌ که‌ جانم‌ همنوا با درد بنشیند

کجا باور توانی‌ کرد، با آن‌ شور سرمستی‌

هماوردی‌ چنین‌ در پهنهِ‌ ناورد بنشیند

چو در رگهای‌ آزادی، بهار خون‌ بود جاری‌

خزان‌ را شرم‌ بادا، گر به‌ روی‌ زرد بنشیند

روا نبود نیستانی‌ نوای‌ عالم‌ آوا را

که‌ با هر نغمه‌ در تار نفس‌ گل‌ کرد، بنشیند

سرشک‌ لعلگون‌ در رشتهِ‌ اندیشه،"مشفق"

به‌ آیین، غیرت‌ صد گنج‌ باد آورد بنشیند

                                                                  مشفق‌ کاشانی‌

 





طبقه بندی: شعر،  انقلاب،  ادبی،  ایران،  آزادی،  مشفق کاشانی،  حسین اسرافیلی،  هوشنگ ابتهاج،  سایه،  سهیل محمودی
نوشته شده در تاریخ چهارشنبه 88 بهمن 21 توسط صادق | نظر بدهید
مرجع دریافت ابزار و قالب وبلاگ
.:
By Ashoora.ir & Blog Skin :.