| آسایش دو عالم اگر آرزو کنی |
| باید به آستانه صادق تو روکنی |
| حق راست او طلیعه و دین راست او مدار |
| کز وی بود حقایق اسلام، آشکار |
| هرجا کتاب و مکتب و دانشگهی بود |
| از خوان علم و معرفت اوست ریزه خوار |
| عالم از او کمال و حیات و آبرو گرفت |
| گلزار دین ز تربیتش رنگ و بو گرفت |
| زینت گرفت دفتر خلقت ز نام او |
| سیراب شد فضیلت و تقوا ز جام او |
| از درک قدر اوست چو کوتاه، دست فکر |
| یک ره نگر فضیلت و قدر «هشام» او |
| منکوب کرد نابغه‌ها را در اجتماع |
| مبهوت ماند خصم قوی از کلام او |
| شاگرد کوچک این همه غوغا به پاکند |
| پیدا بود دگر که معلم چه‌ها کند |
| آب حیات علم، ز غرب آرزو مکن |
| جز از در امام ششم، جستجو نکن |
| ای رهبر بزرگ، تو از دانش و فنون |
| دانشگهی گشودی و بردی تعب فزون |
| و آنگاه با امید، سپردی به پیروان |
| این مکتب عظیم، کزو حق گرفت جان |
| گفتی به شهری ار که هزاران نفر بود |
| یک فرد شیعه برهمه باید که سر بود |
طبقه بندی: امام صادق(ع)
نوشته شده در تاریخ چهارشنبه 88 اسفند 12 توسط
صادق | نظر بدهید
