یک روز سوراخ کوچکی در یک پیله ظاهر شد. شخصی نشسته و چند ساعت به تلاش
پروانه برای خارج شدن از سوراخ کوچک ایجاد شده در پیله نگاه می کرد.سپس
فعالیت پروانه متوقف شد به نظر رسید تمام تلاش خود را انجام داده و نمی
تواند ادامه دهد.

آن شخص تصمیم گرفت به پروانه کمک کند، با قیچی پیله را باز کرد. پروانه به
راحتی از پیله خارج شد، اما بدنش ضعیف و بال هایش چروک بود. آن شخص باز هم
به تماشای پروانه ادامه داد، چون انتظار داشت بال های پروانه باز و گسترده
و محکم شوند و از بدن پروانه محافظت کنند، اما هیچ اتفاقی نیفتاد، در واقع
پروانه تا آخرین روز عمرش به خزیدن مشغول بود و هرگز نتواست پرواز کند.

چیزی که آن شخص با همه مهربانی اش نمی دانست این بود که محدودیت پیله و
تلاش لازم برای خروج از سوراخ آن، راهی بود که خدای مهربان برای ترشح
مایعاتی از بدن پروانه به بال هایش قرار داده بود تا پروانه بعد از خروج
از پیله بتواند پرواز کند. گاهی اوقات با کمک به افراد ضعیف و نیازمند،
ناخواسته در حق آنها ظلم می کنیم زیرا تلاش  تنها چیزیست که همه ما در
زندگی بدان نیاز داریم.

*اگر خدای مهربان اجازه می داد بدون هیج مشکلی زندگی کنیم فلج می شدیم، به اندازه کافی قوی نبودیم و هرگز نمی تونستیم پرواز کنیم.

* خدا برای ایجاد قدرت در من مشکلاتی را  سر راهم قرار داد تا من قوی شوم.

*خدا برای دانایی من مسائلی را به من داد تا حل کنم.

* خدا برای سعادت و ترقی من قدرت تفکر و قوت ماهیچه داد تا کار کنم.

*خدا برای ایجاد جرئت در من، موانع مختلفی را در زندگیم ایجاد کرد تا با غلبه بر آنها به جرئت برسم.

* خدا نیازمندان را به سراغم فرستاد، تا عشق را بیابم.

* مردم را در کنار من آفرید تا با مهربانی به آنها محبت را در دلم بکارم.

* من به هرچه که خواستم نرسیدم اما به هرچه که نیاز داشتم دست یافتم.

* بدون ترس زندگی کن و بدان که می توانی بر تمام آنها غلبه کنی.

از

تبیان