---«(بسم الله الرّحمن الرّحیم و به ذکر الحجة بن الحسن العسکری)»---

مهدویّت از دید گاه امام خامنه ای(حفظه الله تعالی)

1-آثار فردی معرفت و اعتقاد به امام زمان (عجّ):

«نفس پیوند قلبی و تذکّر و توجّه روحی به آن مظهر رحمت و قدرت و عدل حق تعالی(عجّ)،انسان را عروج و رشد می دهد و وسیله ی پیشرفت انسان را روحأ و معنأ فراهم می کند.این یک میدان وسیعی است.هر کس در باطن و قلب و دل و جان خود،با این بزرگوار مرتبط باشد،بهره ی خودش را خواهد برد.البته توجّه به کانون نور باید توجّه حقیقی باشد.لقلقه زبان در این زمینه تأثیر چندانی ندارد.اگر انسان روحأ متوجّه و متوسّل شد و معرفت کافی برای خود به وجود آورد،بهره ی خودش را خواهد برد.»

2-آثار اجتماعی و عمومی اعتقاد به امام زمان(عجّ):

«اعتقاد به قضیّه ی مهدی(عجّ) و موضوع ظهور و فرج و انتظار،گنجینه ی عظیمی است که ملّت ها می توانند از آن بهره های فراوانی ببرند.

شما کشتی ای را در یک دریای طوفانی فرض کنید.اگر کسانی که در این کشتی هستند،عقیده داشته باشند که اطراف آنها تا هزار فرسنگ،هیچ ساحلی وجود ندارد و آب و نان و وسایل حرکت اندکی داشته باشند،کسانی که در این کشتی هستند چه کار می کنند؟

آیا هیچ تصوّر می شود که اینها برای آن که حرکت کنند و کشتی را پیش ببرند،تلاشی بکنند؟

نه؛چون به نظر خودشان مرگشان حتمی است.وقتی انسان مرگش حتمی است ، دیگر چه حرکت و تلاشی باید بکند؟امید و افقی وجود ندارد.یکی از کارهایی که می توانند انجام دهند  این است که در این مجموعه ی کوچک،هر کس به کار خودش سرگرم شود.کسی که اهل آرام مردن است،بخوابد تا بمیرد و آن که  اهل تجاوز به دیگران است،حق دیگران را بگیرد تا چند ساعتی بیشتر زنده بماند.

طور دیگر هم این است که کسانی که در همین کشتی هستند، یقین داشته باشند و بدانند که در نزدیکی آنها ساحلی وجود دارد.حالا اگر دور یا نزدیک است و چه قدر کار دارند تا به آن جا برسند.معلوم نیست؛ امّا قطعأ ساحلی که در دست آنهاست،وجود دارد.این فراد چه کار می کنند؟این ها تلاش می کنند خود را به ساحل برسانند و اگر یک ساعت هم به آنها وقت داده بشود،از آن یک ساعت برای حرکت و تلاش صحیح و جهت دار ، استفاده خواهند کرد و فکرشان را روی هم  خواهند ریخت و تلاششان را یکی خواهند کرد تا شاید بتوانند خود را به آن ساحل برسانند.

امید ، چنین نقشی دارد.همین قدر که امیدی در دل انسان به وجود آمد،مرگ بال های خود را جمع می کند  و کنار میرود.امید موجب می شود انسان  تلاش و حرکت کند،پیش ببرد ، مبارزه کند و زنده بماند...

بشریّت در طول تاریخ و حیات اجتماعی،مثل همان سرنشینان کشتی طوفان زده ، همیشه گرفتار مشکلاتی از سوی قدرتمندان و قویدستان و مسلّطین بر أمور انسان های مظلوم بوده است.امید،موجب می شود که انسان مبارزه کند و راه را باز نماید و پیش برود.

وقتی به شما می گویند انتظار بکشید،یعنی این وضعیّتی که امروز شما را رنج می دهد و دلتان را به درد می آورد، ابدی نیست و تمام خواهد شد.ببینید چه قدر انسان حیات و نشاط پیدا می کند.این نقش اعتقاد به امام زمان (عجّ) است...

این گزارش مربوط به گروه های تبلیغی مسیحیّت در شمال آفریقاست.گزارشگر می نویسد:

«یکی از مشکلات ما در سر راه تبلیغ مسیحیّت و پیشرفت استعمار در شمال آفریقا و منطقه ی تونس و مغرب این است که این مردم اعتقاد دارند که مهدی موعود(عجّ) خواهد آمد و اسلام را سر بلند خواهد کرد.»

عقیده به امام زمان(عجّ) نمی گذارد مردم تسلیم بشوند.

ما امروز برای انتظار باید باب بخصوصی در زندگی خود باز کنیم.

(بیانات مقام معظّم رهبری؛سیمای معصومین در آئینه ی نگاه رهبری)

lمنبع:جنبش مصاف

---«(بسم الله الرّحمن الرّحیم)»---

فقط گناهکاران بخوانند!

سید ابن طاووس (ره) می فرماید:

سحر گاهی در سرداب مقدّس سامرّا بودم،ناگهان صدای مولایم امام زمان(عجّ) را شنیدم که برای شیعیان خود دعا می کردند و عرضه می داشتند:

«خدایا،شیعیان ما را از شعاع نور ما و باقی مانده ی طینت (گِل) ما خلق کرده ای ؛آنها گناهان زیادی با اتّکاء بر محبّت و ولایت ما انجام داده اند؛اگر گناهان گناهی است که در ارتباط با توست، از آنها بگذر که ما را راضی کرده ای.و آنچه از گناهان آنها در ارتباط خودشان هست خودت بین آنها را اصلاح کن...وآنها را از آتش جهنّم نجات بده،و آنها را با دشمنان ما در خشم و غضب خود جمع نفرما.»(برکات حضرت ولی عصر - عجّل الله تعالی فرجه الشّریف-؛ص399)

گرچه امام زمانمان(عج) از گناهان و خطاهای ما آزرده خاطر می شوند،همچنان که در نامه ای مرقوم فرمودند:

«جاهلان و احمق های شیعه و کسانی که بال پشه از دینداری آنان برتر و محکم تر است، ما را آزار می دهند.»(احتجاج؛474/2)

اما باز هم مانند پدری مهربان، برای گناهکاران شیعه دعا می کنند و از خدا برای آنان طلب آمرزش می نمایند؛و جالب تر اینکه به خداوند متّعال عرضه می دارند:

«...اگر آنها را بیآمرزی،ما را راضی کرده ای...»

(البته این به معنی آن نیست که گناه کنیم و مطمّئن باشیم که بخشیده می شویم...)

کجایند گناهکارانی که به بهانه ی کثرت گناه و معصیّت ، از امام رئوفشان می ترسند و ظهورش را به ضرر خود می دانند؟!

هرچند گناه ما دلت آزارد

   لطف و کرم تو بر سر ما بارد

یک چیز ز نوکری خود فهمیدم

   ارباب هوای نوکرش را دارد

منبع: جنبش مصاف

---«(بسم الله الرّحمن الرّحیم)»---

امام باقر (ع) فرمودند:

«در صاحب این أمر(حضرت مهدی-عجّل الله تعالی فرجه الشّریف)،چهار شباهت به چهار پیامبر وجود دارد... .امّا شباهت به یوسف،زندانی بودن است.»(کمال الدّین و تمام النّعمه ؛ب 32،ح6)

آیت الله بهجت (ره) فرمودند:

«حضرت غائب(عج) در حالی که مرده را زنده می کند،خود در زندانی وسیع به سر می برد،امّا در مورد خود حق ندارد،هر چند برای دیگران مخصوصأ أمور فردیّه عنایت خاصّی دارد،امّا أمور اجتماعیّه که مربوط به خود آن حضرت است،خیر!»(در محضر آیت الله بهجت؛ج2،ص299)

اما

کلید این زندان در دست ماست:

امام زمان(عج) در نامه ای مرقوم فرمودند:

«اگر شیعیان ما...در راه وفای به عهدی که بر دوش دارند(یعنی یاری ما)همدل می شدند،هرگز سعادت ملاقات با ما از ایشام به تأخیر نمی افتاد و سعادت دیدار ما به سرعت نصیب آنان می گشت.»(احتجاج؛ج2،ص602)

(مقصود ظهور است نه فقط دیدن حضرت؛زیرا چنانچه همه ی شیعیان در یاری حضرت(عج) همدل شوند،می باید امام با همه ی آن ها ملاقات کند و در این حالت دیگر غیبت معنایی ندارد و حضرت غیبتی نخواهند داشت.)

پیامبر اکرم (ص) فرمودند:

«امام مانند کعبه است که مردم باید به نزد او روند نه آنکه او به سمت مردم آید.»(بحار الأنوار؛ج36،ص353)

نکته ی مهّم اینکه :

تا مردم نسبت به حضرت شناخت پیدا نکنند و جای خالی وجود مبارک ایشان را احساس نکنند،همچنان در رکود و سکون باقی خواهند ماند و حرکتی در راستای ظهور،نخواهند کرد.

به این روایت دقّت کنید:

امام باقر(ع) فرمودند:

«هیچ عملی بدون معرفت پذیرفته نمی شود.وهیچ معرفتی هم بدون بدونعمل نخواهد بود.و هر کس معرفت داشته باشد،معرفت او راهنمای عملش می شود و آن که معرفت ندارد،در واقع عملی هم ندارد.»(میزان الحکمه؛ج6،ص131)

نتیجه ی نهایی:

شناخت امام زمان(عج)==>حرکت و خواست مرد==>ظهور

           (گام اول)                 (گام دوم)            (هدف مطلوب)

(این مسأله با جزئیّات و توضیحات بهتر و بیشتر در مقاله ی این حقیر تحت عنوان«چرا امسال سال فرج است اگر بخواهیم»نیز ذکر شده است.)

- کاری از فعّالان ظهور مشهد - جنبش مصاف

---«(بسم الله الرّحمن الرّحیم)»---

آیت الله سید مرتضی مجتهدی سیستانی می نویسد:

«مرحوم حاج شیخ حسنعلی اصفهانی(معروف به نخودکی) از دوران کودکی به عبادت و ریاضات اشتغال داشته و زحمات فراوان و طاقت فرسایی را برای رسیدن به اهداف بلند روحی متحمّل شده بودند که فوق العادّه مهّم و پر زحمت بوده است.

آن بزرگوار هر چه ذکر و ورد و ختم و نماز و آیات قرآنی که در مدّت عمر خود از کودکی انجام داده بودند را یادداشت کرده بودند و در کتابی جمع آوری نمودند؛ و چون در این کتاب رازها و نکات مهمّی وجود داشت، صلاح نمی دانستند که در اختیار همگان قرار دهند، به همین جهت آن را مخفی نگه داشته و در دسترس افراد قرار نمی دادند.

 مرحوم پدرم (پدر راوی) در ارتباط با آن می فرمودند:

مرحوم حاج شیخ حسنعلی اصفهانی در اواخر حیات خود ، آن کتاب را به مرحوم آیت الله حاج سیّد علی رضوی دادند.»

مقصود از نقل این جریان، نکته ی مهّمی است که مرحوم حاج شیخ در آخر آن کتاب مرقوم فرموده اند.

نکته ای که باید درس مهمّی باشد برای همه ی کسانی که در راه معنویّات و سیر و سلوک شرعی سعی می کنند.

آنچه ایشان در آخر کتاب خود نوشته اند ، این است:

ای کاش این اذکار و ختومات و این وردها و زحمات را در راه نزدیک شدن و تقرّب به امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف-علیه الصّلاة و السّلام-ارواحنا له الفدا) انجام می دادم.(سحیفه ی مهدیّه؛مقدّمه)

دل را به جز تو بر کسی نبستم مولا...

- کاری از فعالّان ظهور مشهد - جنبش مصاف

---«(بسم الله الرّحمن الرّحیم)»---

قسمتی از دعایی که عثمان ابن سعید،نائب اول امام زمان(عج) به محّمد ابن همّام دستور خواندنش را برای دوران غیبت داده است:

1-خداوندا!به واسطه ی طولانی شدن زمان غیبتش و قطع شدن خبرش از ما ،یقین ما را زایل مگردان؛

2-یادش را ، انتظارش را ، ایمان به او را ،یقین استوار و محکم به ظهورش را،دعا کردن (برای وجود نازنینش) را ،و درود و صلوات فرستادن بر حضرتش را از یاد ما مبر؛

3-تا در نتیجه ی (این یاد و انتظار و ایمان و یقین و دعا و صلوات)طولانی شدن زمان غیبتش،ما را از ظهور و قیامش نا امید نسازد؛و یقین و باور ما به قیام او همانند یقین ما به قیام پیامبر خدا(ص) و وحی و کتاب نازل شده بر او ،محکم و استوار باشد.(ملحقّات مفاتیح الجنان؛دعایی که در زمان غیبت باید خواند)

به درستی که مسائل آخر الزمانی،انحرافاتی در پی خواهد داشت که تمسّک به خداوند و عزیزانش برای ثابت قدم ماندن در راهش لازم است.نباید امید ظهور از ما ساقط گردد که از دعا برای فرجش نا امید گردیم.امام زمان با هیچ کس ملاقاتی نداشته اند مگر اینکه از او خواسته اند که به شیعیان ایشان بگویند که برای فرج زیاد دعا کنند و در قنوت و رکوع و سجود نماز هم برای فرج دعا کنند .

مبادا ما هم غافل شویم و انحرافات در ما هم تأثیر گذارند.

 - کاری از فعّالان ظهور مشهد - جنبش مصاف

---«(بسم الله الرّحمن الرّحیم)»---

امام باقر (ع) فرمودند:

لا یقبل عمل الّا بمعرفتة.و لا معرفة الّا بعمل.و من دلّته معرفته علی العمل و من لم یعرف فلا عمل له(تحف العقول ص294)

هیچ عملی بدون معرفت پذیرفته نمی شود. و هیچ معرفتی هم بدون عمل نخواهد بود. و هر کس معرفت داشته باشد ، معرفت او راهنمای عملش می شود و آن که معرفت ندارد ، در واقع عملی هم ندارد.

از کلام امام باقر(ع) این نتیجه بدست می آید که معرفت شرط پذیرفتن عمل است و از طرفی معرفت ، انسان را به عمل وا می دارد . بنابراین ، هیچ معرفتی بدون عمل نمی شود . معرفت آثاری دارد که در عمل ظاهر می شود و همواره معرفت انسان ، راهنمای عمل اوست ، به طوری که بدون معرفت ، عمل کاملأ بی ارزش است.

درست مثل کالبد(جسم) بدون روح که ارزشی ندارد.

در دوران غیبت امام عصر (ارواحنا له الفدا) یکی از وظایف مهم شیعیان ، کسب معرفت و شناخت امام زمان (عج) است تا به وسیله ی این معرفت به امام زمان(ع) نزدیک تر شویم  و بتوانیم با این وسیله رضایت حضرت مهدی (عج) را بدست آوریم.

 - کاری از فعالان ظهور مشهد - جنبش مصاف

---((بسم الله الرّحمن الرّحیم))---

سوره ی مبارکه ی ابراهیم،آیه ی 5:

«و ذکّرهم بأیّام الله...»

امام باقر و امام صادق(ع) فرمودند:

«ایام الهی و روزهای خدا سه روز اند:

1)روز قیام قائم(عج)

2)روز رجعت

3)روز قیامت.»(تفسیر برهان ج4ص307؛معانی الأخبار،مختصر بصائر الدرجات،ینابیع الموده)

وظیفه ی فراموش شده:

اگر آیه ی شریفه را کنار روایات ذکر شده بگذاریم،معنای آیه اینگونه می شود:

«و تو موظفی که روز قیام قائم و روز رجعت و روز قیامت را به یاد قوم خود بیآوری»

آری قیام و ظهور حضرت مهدی(عج)(ع) و رجعت عدّه ای از شهدا و اموات در زمان ظهور و پس از آن و واقعه ی عظیم قیامت چنان مهّم و اساسی اند که خداوند متّعال یادآوری همیشگی آنها را به مردم،به عنوان وظیفه ای برای تمامی اشخاصی که توان تبلیغ و سخنرانی دارند،مشخص کرده است.(توجه به این نکته ضروری است که قرآن کتابی است جاودانه که دستوراتش برای یک مقطع زمانی خاص تنظیم نشده؛از همین رو نمی توان وظیفه ای را که در این آیه مشخص شده فقط متوجه انبیاء(ع) دانست و بس.)

لذا هر کسی که به هر نحوی توانایی تبلیغ و ترویج معارف مهدویت(2 مورد از 3 مورد مذکور) را داراست واجب است به مردم درباره ی ایام الله اطلاعات و حداقل هشدار دهند.

اما در دانشگاه های ما و در آموزش و پرورش ما و در صدا و سیما ی ما مهدویت بسیار بسیار مظلوم است و غریب مثل خود اماممان در تنها مملکت رسمأ شیعه ی دنیا.

چرا؟!...

برای یاریش برخیز از جای

آماده ی ظهورش

 - کاری از فعالان ظهور مشهد - جنبش مصاف

---((بسم الله الرحمن الرحیم))---

 امام زمان (عج) به علی ابن مهزیار فرمودند:

«من شبانه روز چشم به راه تو بودم؛ چرا نیامدی؟»  (دلائل الامامه ص541)

 راه و رسم سربازی:

از برسی مجموع آیات و روایات و کلمات بزرگان به این نتیجه می رسیم که هرکس که این چهار کار را انجام دهد ، انشاءالله در جمع منتظران و سربازان امام زمان (عج) قرار خواهد گرفت و در قیامت شرمنده ی رسول خدا نخواهد شد:

1-سعی در انجام واجبات(واگر واجبی از او فوت شد بلافاصله در صدد قضای آن براید)

2-تلاش برای ترک گناهان(و اگر خدای نکرده مرتکب حرامی شد بدون معطلی توبه کند)

3-کسب شناخت نسبت به حضرت(عج)(با حداقل 15 دقیقه به هر شکلی در شبانه روز)

4-ترویج و تبلیغ معارف مهدوی (از هر راه معقول و مشروع)

مبادا ما هم آقایمان را چشم به راه بگذاریم...

 امام حسین (ع) برای ایراد خطبه به سوی اصحاب خود بیرون آمد و چنین فرمودند:

«ای مردم،همانا خدا(جل)بندگان خود را نیافرید مگر برای اینکه او را بشناسند؛و هنگامی که او را شناختند،عبادتش کنند؛و چون عبادتش کردند،با این عبادت و پرستش از عبادت و بندگی هرآنچه جز خداست بی نیاز گردند.»

مردی سوال کرد :«ای فرزند رسول خدا (ص)،پدر و مادرم فدایت،شناخت خدا چیست؟حضرت فرمودند:

«این است که اهل هر زمانی،امامی را که باید از او فرمان ببرند را بشناسند.»(علل شرائع ص9ح1)

لذا

شناخت خدا      =     شناخت امام زمان(عج)(ع)

  آیت الله سید مرتضی مجتهدی سیستانی در مقدمه ی کتاب گران قدر و نفیس خود «صحیفه ی مهدیه»می نویسد:

حضرت امام حسین (ع)در عالم مکاشفه به یکی از علمای قم فرمودند:

«مهدی ما در عصر خودش مظلوم است،تا میتوانید در باره ی آن حضرت سخن بگوئید و مطلب بنویسید ؛آنچه درباره ی شخصیت این معصوم بگوئید در واقع درباره ی همه ی معصومین گفته اید؛چون حضرات معصومین همه در عصمت و ولایت و امامت یکی هستند،ولی چون این زمان دوران مهدی ماست سزاوار است درباره ی او گفتگو شود....(در خاتمه فرمودند)باز تأکید می کنم درباره ی مهدی ما زیاد سخن بگوئید و بنویسید؛مهدی ما مظلوم است ؛لازم است بیش از آنچه تاکنون در موردش گفته و نوشته شده،گفت و نوشت.»

زمانه ی امام دوازدهم است ولی ایشان غریب اند افسوس.

نیاز است تغیراتی در خود پدید آوریم تا لایق او و حکومت او شویم و این در دنیا و آخرت برای خود ما بهتر است.

«امسال سال فرج است اگر بخواهیم!»

- کاری از فعالان ظهور مشهد - جنبش مصاف

---«(بسم الله الرّحمن الرّحیم و به ذکر الحجة بن الحسن العسکری)»---

صلوات ضرّاب اصفهانی

ابوالحسن ضرّاب اصفهانی در سال 281 ه.ق(دوران غیبت صغری) به حج مشرّف شده و به همراه همسفرانش در خانه ای در شهر مکّه ساکن می شود. در این خانه که معروف به «دار الرّضا» بوده ، پیرزنی سکونت داشته است.

ابوالحسن ضرّاب متوجّه می شود که شب ها وجود نازنین امام زمان (عجّ) به این خانه رفت و آمد دارند و پیرزن ساکن در آن منزل هم،شیعه و دوستدار اهل بیت(ع) است و توفیق خدمت به حضرت (عجّ)نصیبش شده.

بعد از چند روز ابوالحسن ضرّاب با واسطه کردن پیرزن با حضرت ارتباط برقرار می کند و پس از چند مرتبه پیغام بردن و آوردن، پیرزن دفتر کوچکی را به همراه خود آورده و به ابوالحسن ضرّاب می دهد و می گوید:

ایشان(امام زمان-عجّل الله فرجه و مخرجه) می فرمایند:

«هرگاه خواستی بر پیامبر و جانشینانش صلوات بفرستی ، بر طبق این نسخه صلوات بفرست.»(الغیبه شیخ طوسی ؛ فصل 3)

این دعای شریف از دعاهای ارزنده ای است که شایسته است بر آن مداومت شود و در هر وقت و هر هنگام بر خواندنش مواظبت گردد، به ویژه اوقاتی که به مولایمان صاحب الزّمان(عجّ) اختصاص بیشتری دارد،مانند شب و روز نیمه ی شعبان و شب و روز جمعه.

سیّد بزرگوار علی بن طاووس در کتاب «جمال الأسبوع» ، آن را در اعمال روز جمعه و جزء تعقیبات نماز عصر ذکر کرده و اینگونه توضیح داده است :

«ذکر صلوات بر پیامبر و آل او(ص) که از مولایمان حضرت مهدی(عجّ) روایت شده؛ و اگر تعقیبات نماز عصر جمعه را به خاطر عذری ترک کردی، پس به هیچ وجه این صلوات را ترک مکن به جهت مطلبی که خدای بزرگ ما را از آن آگاه فرموده است.»

از این جملع ی آخر سیّد (ره) استفاده می شود که از سوی مولایمان صاحب الزّمان (عجّ) در این باره فرمانی به او رسیده و این دلیل صحّت روایت است.(مکیال المکارم؛جلد2بخش7مقصد3)

فرازی از صلوات ضرّاب اصفهانی :

«اللهّم ... وَاستَأصِل مَن جَحَدَهُ وَستَهانَ بِأمرِه وَسَعی فی اِطفاءِ نُورِه و أرادَ إخمادَ ذِکرِه»

«خدایا ... و هر که او راانکار کرده و امرش را سبک شمرده و در خاموش کردن نورش کوشش نموده و قصد کمرنگ کردن نام و یادش را دارد، ریشه کن ساز»(مفاتیح الجنان؛ اعمال روز جمعه)

آری امام زمانمان(عجّ) بر عهده ی ما حقوقی دارند که از جمله ی آن ها ، گسترش پرتو نور او در سطح جامعه و زنده کردن یاد اوست.

عهد کردم به تو مشغول کنم دل ، که مرا

فارغ از یاد تو هرگز نکند مشغله ها

منبع:جنبش مصاف

---«(بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم وَ بِه ذِکرِ الحُجَّةِ بنِ الحَسَنِ العَسکَری)»---

نسخه ی رهایی از شرّ شیطان

«همانا شیطان ، دشمن آشکار انسان است.»(یوسف5)

«همیشه شیطان ، دشمن آشکاری برای انسان بوده است.»(اسراء53)

«ای کسانی که ایمان آورده اید ، از گام های شیطان پیروی نکنید ؛ هر کس پیرو گام های شیطان شود(گمراهش می سازد، زیرا) او به فحشا و منکر امر می کند.»(نور21)

«شیطان همیشه خوار کننده ی انسان بوده است.»(فرقان29)

«همانا شیطان ، دشمن شماست ، پس او را دشمن خود بدانید.»(فاطر6)

«مبادا شیطان شما را (از راه خدا)باز بدارد که او دشمن آشکار شماست.»(زخرف62)

آری،

دشمنیه شیطان (ملعون) از نخستین روزهای آفرینش آدم شروع شده است؛ او از آن روز سوگند یاد کرده که هیچ گاه دست از منحرف کردن فرزندان آدم برندارد.

او کوچکترین فرصت برای اِعمال دشمنی و وارد کردن ضربه بر انسان را از دست نداده و غنیمت می شمرد.

به علاوه او دشمنی است که از هر طرف به ما هجوم می آورد ، چنانچه خودش می گوید:«من از هر سو به سراغ فرزندان آدم می روم؛ از پیش رو، از سمت راست و از سمت چپ»(اعراف17)

و به خصوص این که او در مخفیگاهی است که «انسان را می بیند ، ولی انسان او را نمی بیند.»(اعراف27)

تمام تلاش او این است که آدمی را از اوج قلّه ی انسانیّت به پستی شهوات و گناهان بکشاند و عذاب های طاقت فرسای جهنّم را نصیب او کند.

اما راه نجات چیست؟چه کنیم تا از شرّ این موجود (ملعون) خبیث خلاص شویم؟

هادی امّت و پدر مهربان خلایق ، امام زمانمان(عجّ)، یکی از بهترین و مؤثّرترین راه های مقابله با شیطان(لعنة الله علیه) را به ما معرّفی نموده اند.ایشان در نامه ای به یکی از شیعیان ، این گونه مرقوم می فرمایند:

«ما أرغم أنف الشّیطان أفضل من الصلاة فصلّها و أرغم أنف الشّیطان»

«هیچ عملی بهتر از نماز ، بینی شیطان(لعنة الله علیه) را به خاک نمی مالد؛ پس نماز بخوان و بینی شیطان را به خاک بمال.»(کمال الدّین ، باب 45، حدیث 50)

البته برای بهره بردن از خاصیّت گرانبهای نماز ، رعایت دو مطلب ضروری است:

1- سر موقع خواندن نماز

2- حفظ حضور قلب(یعنی بدانیم(و به یاد داشته باشیم) چه می گوییم و در محضر چه کسی(پروردگار عالم) ایستاده ایم.)

- کاری از فعّالان ظهور مشهد - جنبش مصاف