| دین حق را کلام ناطق |
| یعنی جعفر امام صادق |
| آن قاعده دان علم اخلاق |
| آن اَعلم عالمان آفاق |
| فضل و شرفش چو پرتو نور |
| در جمله کائنات مشهور |
| او بود به بَحْرِ عشق زَوْرَقْ |
| زو یافت رواجْ مَذْهَبِ حق |
| گنجینه معرفت ضمیرش |
| آیینه حق دلِ مُنیرش |
| اسرار نهان مصطفی را |
| او کرد به خلق آشکارا |
| فرموده ایزد و پیمبر |
| باشد ارکان دین جعفر |
| صبح صادق غلام رایش |
| آیینه مهر نقش پایش |
| دانای ضمیر خلقِ عالم |
| مقبولترین نسلِ آدم |
| علمی که لدُّنی است نامش |
| لفظی‌است ز أَبْجدِ کلامش |
| در شهر و دیار هفت اقلیم |
| ز اعمالِ قبیح و حسن تکریم |
| از خلق شدی هر آنچه صادر |
| بودی به امامِ عصر حاضر |
طبقه بندی: شعر، امام صادق(ع)، ادبی
نوشته شده در تاریخ چهارشنبه 88 اسفند 12 توسط
صادق | نظر بدهید
