« بخشی از سریال رباعیات مدیر کل »
| این غنچه ی نو شکفته گل خواهد شد |
| او مخترع ربات خُل خواهد شد |
| اما ننه اش به رغم بابا فرمود : |
| این تخم کدو مدیر کل خواهد شد |
| از روز تولدش چو گل بوده و هست |
| تر گل ور گل تپل مپل بوده و هست |
| هی گند زد و شسته شد و باز از نو |
| از نوزادی مدیر کل بوده و هست |
| در طنطنه ی ساز و دهل می آید |
| بر فرش هزار رنگ گل می آید |
| بر پارچه ای نوشته با خط درشت |
| ای منتظران ! مدیر کل می آید |
| « گل می روید به باغ گل می روید » |
| می روید هر چند که شل می روید |
| با چشم بصیرت بنگر سی سال است |
| مانند علف مدیر کل می روید! |
| از باغ وصال گل نچیدم و برفت |
| از شدت عشق ، خل نبیدیم و برفت |
| چندی به اداره در تردد بودیم |
| رخسار مدیر کل ندیدیم و برفت |
| می گفت : چه گویم به تو ، گل یا منشی ؟ |
| باید بزنم ز خویش ، پل تا منشی |
| فردا همه شهر خبردار شدند |
| از رابطه ی مدیر کل با منشی |
| گیرم که نیای تو " دوگل " می باشد |
| یا جده ی تو زن " گوگول " می باشد |
| اینها همه پشم است بگو دور و برت |
| آیا یک تن مدیر کل می باشد؟ |
| نازش رو برم ! که مثل گل خوابیده |
| از خستگی یه قل دو قل خوابیده |
| ارباب رجوع ! اندکی آهسته |
| در دفتر خود ، مدیر کل خوابیده |
حسین عبدی
طبقه بندی: طنز، ادبی
