| ماه شعبـان المعظم شـد تمــــام |
| از افق کم کم نمایان شد صیام |
| سفره شعبـان دگـر برچیده شد |
| تا هلال مــاه رحمت دیده شـد |
| ماه شعبان ماه ختم الانبیاست |
| مــاه میــلاد معـز الاولیــاست |
| رفت ماه حضرت ختمی مآب |
| چشم گردون ازفراقش پر زآب |
| میرود شعبان مـه پاک رسـول |
| مــاه گل های گلستـان بتــول |
| دوریش برما بسی دشوار باد |
| هرکجا رفتی خدایش یار باد |
| میرسد سال دگر باعشق وشور |
| ماه شعبان ماه رحمت ماه نور |
| لیک عمر ما شود روزی تمام |
| چون دهد پیک اجل بر ما پیام |
| پس بیــا قدر مـه شعبــان بدار |
| تا که هستی زنده ای پرهیزگار |
| میرسد اینک ببین مـاه صیـام |
| ماه توبه ماه محبوب صیـام |
| می وزد بوی دل انگیز نسیم |
| خیز در کوی هوالهو شو مقیم |
| ای گنه کـار به دام افتاده خیــز |
| اشک حسرت بر در این خانه ریز |
| میدهد راهت خــدای چاره ساز |
| می کند درب سرایش برتو باز |
| از ندامت اشک خود جاری نما |
| تا سحرگاهان سویش زاری نما |
| دست ابلیس و شیاطین بسته است |
| روزه دار از دام شیطان رسته است |
| درب توبه باز باشد این زمان |
| رو نما ای دل بسوی آسمـان |
| صبحگاهان درقیام و در رکوع |
| کن تضرع با خضوع و با خشوع |
| پشت این در شو مقیم و در بزن |
| گو به صاحب خانه بر من سر بزن |
| صاحب این خانه باشد ذوالکرم |
| مقدم مهمان بدارد محترم |
| ربنـا انـا سمعنــا ازسمــا |
| میرسد بانگ منادی بهر ما |
| ربنا اغفرلنــا آید به گوش |
| دیگ رحمت آمده اینک بجوش |
| خیز و ازاین فیض رحمانی بچش |
| بـرمعاصی خط بطلانی بکـش |
| گردراین مه توبه ات گردد قبول |
| هم خدا خشنود گردد هم رسول |
| من که (مقدادم) ندارم توشه ای |
| شاید از این مه بچینم خوشه ای |
سید رضا راستگو
از تبیان
طبقه بندی: ماه شعبان، ماه رمضان، شعر، ادبی، سید رضا راستگو، مقداد
نوشته شده در تاریخ دوشنبه 89 مرداد 18 توسط
صادق | نظر
