برای
بهتر شدن در هر امری نیاز به تمرین و ممارست هست که مهارت ایجاد شود در
امور معنوی هم همین است اگر کسی میخواهد یک دیندار واقعی باشد و در جاده
کمال گام بردارد باید بداند که انجام دستورات دینی نیاز به دقت و تمرین و
مداومت دارد .
مثلا برای تأثیر نماز، ستون دینمان خداوند متعال در قرآن کریم در وصف مؤمنان میفرماید : «الَّذِینَ هُمْ عَلَى صَلَاتِهِمْ دَائِمُونَ»1 ؛ آنان که بر نماز خویش پیوسته و پایندهاند.
این
ویژگى آنهاست که ارتباط مستمر با درگاه پروردگار متعال دارند، و این
ارتباط از طریق نماز تأمین مى گردد، نمازى که انسان را از فحشاء و منکر
باز مى دارد، نمازى که روح و جان انسان را پرورش مى دهد، و او را همواره
به یاد خدا مى دارد، و این توجه مستمر مانع از غفلت و غرور، و فرو رفتن در
دریاى شهوات ، و اسارت در چنگال شیطان و هواى نفس مى شود.
بدیهى است منظور از مداومت بر نماز این نیست که همیشه در حال نماز باشند، بلکه منظور این است در اوقات معین نماز را انجام مى دهند.
اصولا
هر کار خیرى آنگاه در انسان اثر مثبت مى گذارد که تداوم داشته باشد، و لذا
در حدیثى از پیغمبر اکرم (صلى اللّه علیه و آله و سلّم ) مى خوانیم : ان
احب الاعمال الى الله ما دام و ان قل : محبوبترین اعمال نزد خدا چیزى است که مداومت داشته باشد، هر چند کم باشد.
در حدیثى از امام باقر (علیه السلام ) مى خوانیم : منظور این است هر گاه انسان چیزى از نوافل را بر خود فرض مى کند همواره به آن ادامه دهد.
گاه
دیده میشود که بعضی از جوانان عزیز به این بهانه که هیچ تحولی را در نتیجه
نمازشان مشاهده نمیکنند نسبت به نماز بی رغبت میشوند و گاه ممکن است نماز
را به طور کل ترک کنند که این دامی است خطرناک از طرف شیطان مخصوصا با این
فضای شبه ناکی که ما در آن قرار داریم باید هر چه بیشتر به نماز پناه
ببریم تا بدین وسیله راه هدایت را تشخیص دهیم و به بیراهه های مخوف در
نیفتیم و سقوط نکنیم .
گاه یک غبطه و حسرت نسبت به بزرگان و
پیشوایان ممکن است ما را به نماز خودمان بدبین و بی میل کند مثلا با خود
میگویم نماز آیت الله بهجت کجا و نماز من کجا؟ یا فلان عالم نماز میخواند
ما هم نماز میخوانیم؟ خوب این خوب است اما نباید این مقایسه به جای تلاش
ما را به عقب براند و بی میل کند به نماز بلکه باید آگاه بود که بزرگان
اساتید ما هستند و ما برای استاد شدن باید راه آنها را برویم تا بدان مقصد
عالی برسیم نه با یک مقایسه نابجا نا امید گشته و راه پسرفت پیش گیریم .
اگر
مداومت بر نماز باشد و شخص در هر چه بهتر شدن آن بکوشد آنجاست که به لذت
عبادت دست خواهد یافت تکلیف و عبادت سخت است و کسی در این راه موفق است که
سختی ها را به جان بخرد والا با داشتن آرزو و حسرت در دل کاری از پیش
نمیرود باید در مقابل طوفان شهوات و غرایز و زرق و برق دنیا مقاوم بود بعد
ما هم میشویم الگو و نمونه برای دیگران.(انشاء الله)
منبع: تفسیر نمونه جلد 25
1- سوره معارج آیه 23.
از:
محمدی_گروه دین و اندیشه تبیان
طبقه بندی: حدیث، نماز، مداومت
