درباره سیره رفتاری به ویژه شجاعت امام حسن علیه السلام گفتنی ها بسیار است اما در این مختصر تنها به مشتی از خروار اشاره می شود:

ایشان
در دوران کودکی هم از بیان حق و اعتراض به حق کشی ابایی نداشت. در یکی از
روزها در حالی که کودکی هفت یا هشت ساله بود خود را به مسجد رسول خدا
رسانده و ابوبکر را که در جایگاه جدش پیامبر(ص) نشسته بود مخاطب ساخته و
با همان لحن کودکانه، ولی پرمعنی و کوبنده، به او فرمود: «فرود آی و فرود
آی از منبر پدرم و به سوی منبر پدرت برو!» امام حسن همه آن چه را که ممکن
بود به صورت مناظره و استدلال بیان دارد، با همین دو جمله کوتاه و پرمعنی
اظهار فرمود. خلیفه که غافلگیر شده بود در پاسخ فرزند رسول خدا گفت: راست
گفتی به خدا سوگند که آن منبر پدر توست نه منبر پدر من.¹ امام
حسن تنها کسی بود که در جنگ جمل حامیان شتر سرخ موی را که در حمایت
جاهلانه از یک شتر فتنه انگیزی و لجاجت می کردند، پراکنده ساخته و نیزه
خود را در شکم بت سرخ فرود آورد.² در جنگ صفین نیز وقتی امیر
المؤمنین(ع) تاخت بی باکانه امام حسن(ع) را دید با نگرانی متوجه اطرافیان
شده فرمود: این پسر را نگه دارید... که من از آمدن این دو (حسن و حسین)
دریغ دارم مبادا به خاطر (آمدن) این دو نسل رسول خدا(ص) قطع شود.³

کنیزکی
آمد و شاخه گلی را به آن حضرت هدیه داد. حسن بن علی(ع) به او گفت: تو در
راه خدا آزادی! من که آن ماجرا را دیدم به آن حضرت عرض کردم: کنیزکی شاخه
گلی بی ارزش به شما هدیه کرد و شما او را آزاد کردید؟

ایشان در
پاسخ فرمودند: این گونه خدای تعالی ما را ادب کرده که فرمود: «وقتی تحیتی
به شما دادند، تحیتی بهتر بدهید». و بهتر از آن گل، آزادی اوست.⁴

ابن
کثیر از علمای اهل سنت در کتاب البدایه و النهایه روایت کرده که امام (ع)
غلام سیاهی را دید که گرده نانی در پیش خود نهاده وخودش لقمه ای از آن می
خورد و لقمه ای دیگر را به سگی که آن جا بود می دهد. امام (ع) که آن منظره
را دید به او فرمود: انگیزه تو در این کار چیست؟ پاسخ داد من از او شرم
دارم که خود بخورم و به او نخورانم! امام (ع) به او فرمود از جای خود بر
نخیز تا من بیایم! سپس به نزد مولای آن غلام رفت و او را با آن باغی که در
آن زندگی می کرد از وی خریداری کرد، آن گاه آن غلام را آزاد و باغ را نیز
به او بخشید!⁵

منابع:

[1]. همان، ص100ـ101؛ به نقل از شرح نهج البلاغه بن ابی الحدید، ج2، ص 17.

[2]. همان، ص136ـ137؛ به نقل از مناقب آل ابیطالب، چاپ قم، ج4، ص 21.

[3]. همان، ص146؛ به نقل از حیاه الامام حسن (ع)، ج1، ص 497.

[4]. رسولی محلاتی، همان، ص338؛ به نقل از ملحقات احقاق الحق، ج11، ص 149.

[5]. همان، ص 336؛ به نقل از البرایه و النهایه، ابن کثیر، چ مصر، ج8، ص 38.

از