ای تازه گل از عاشق ناشاد بکن یاد
وز آنکه ز یادش نروی یاد بکن یاد
زان مرغ اسیری که به کنج قفس از ضعف
بسته است لب از ناله و فریاد بکن یاد
ای بسته ز غوغای رقیبان ره کویت
از آنکه دل اول به رهت داد بکن یاد
ای برق که هنگامه ی یاران به تو گرم است
از سوخته ی آتش بیداد بکن یاد
از چشم اسیری چو به پای تو فتد اشک
زان بنده که از چشم تو افتاد بکن یاد
با شمع چو جانبازی پروانه ببینی
زان کشته که در پای تو جان داد بکن یاد
تا خنده ی شیرین نرباید دلت از دست
از تلخی جان کندن فرهاد بکن یاد
سنگی چو به بال تو زند دست حوادث
ای مرغ اسیر از دل صیاد بکن یاد
یک عمر ((رهی)) سوخت به امید وصالت
یک بار از آن عاشق ناشاد بکن یاد
رهی معیری
طبقه بندی: شعر، ادبی، رهی معیری
نوشته شده در تاریخ پنج شنبه 89 بهمن 7 توسط
صادق | نظر بدهید
