یک نفر هست که از پنجره ها
نرم و آهسته مرا می خواند
گرمی لهجه بارانی او
تا ابد توی دلم می ماند
یک نفر هست که در پرده شب
طرح لبخند سپیدش پیداست
مثل لحظات خوش کودکی ام
پر ز عطر نفس شب بوهاست
یک نفر هست که چون چلچله ها
روز و شب شیفته ی پرواز است
توی چشمش چمنی از احساس
توی دستش سبد آواز است
یک نفر هست که یادش هر روز
چون گلی توی دلم می روید
آسمان،باد،کبوتر،باران
قصه اش را به زمین می گوید
یک نفر هست که از راه دراز
باز پیوسته مرا می خواند!!!
طبقه بندی: شعر، ادبی
نوشته شده در تاریخ شنبه 89 اسفند 21 توسط
صادق | نظر
