زینب علیها السلام در سجاده‌ی بندگی

رمز موفقیت هر انسان وارسته عبادت و بندگی حضرت حق است، چراکه فلسفه آفرینش انسان جز این نیست. البته عبادت معنایی عام دارد و فقط به نماز و روزه محدود نمی‌گردد. راغب اصفهانی در مفردات خود می‌گوید: "عبودیت و بندگی به معنای اظهار ذلت و خضوع است." یعنی عبادت معنای کامل تری دارد که آن نهایت خضوع و اظهار بندگی می‌باشد.

فاطمه دختر امام حسین (علیه السلام) درباره شب عاشورای حضرت زینب (علیها السلام) می‌گوید:

"عمه‌ام زینب در شب عاشورا در جایگاه عبادت خود ایستاده بود و به درگاه خدای تعالی استغاثه می‌کرد و در آن شب چشم هیچیک از ما به خواب نرفت و صدای ناله ما قطع نشد."

عبادت به معنای عام نیز درتمامی رفتار و کردار حضرت زینب (علیها السلام) دیده شد. بر مشکلات و مصیبتهایی که بر او وارد شد صبرکرد تا آنجا که صبر هم از صبرش به ستوه آمد و همه اینها برای او عبادت محسوب می‌شد.

چه عبادتی بالاتر از اهدای دو فرزند دلبند در راه اعتلای قرآن و عترت و در سوگ شش برادر همانند امام حسین و حضرت عباس (علیهما السلام) نشستن؟

چه عبادتی برتر از سرکردن چادر اسیری که ده‌ها امتحان الهی در آن واقع شد و او همه را به خوبی سپری کرد؟

و بالاخره چه عبادتی بهتر از دنبال کردن قیام برادر و خواندن خطبه‌های آتشین در مسیر کوفه و شام وبیدار کردن مردم نادانی که فریب تبلیغات مسموم دستگاه یزید را خورده بودند و حسین بن علی (علیه السلام) را به عنوان یک فرد خارجی و بیگانه از اسلام به شهادت رساندند!

خطبه‌های او موجی در کوفه و دمشق بوجود آورد که حتی پایه‌های حکومت یزید را متزلل ساخت تا آنجا که معاویه دوم پسر یزید حاضر نشد به جای پدر بنشیند و پس از اندکی با رسوا کردن دودمان ستم پیشه بنی امیه ازحکومت کناره گرفت.

او در خطبه خویش یزید را به بیم می‌داد و می‌فرمود:

"در همه حال آزاد هستی به هر گونه‌ای که می‌خواهی عمل کن و هرچه مکر داری به کار بر و همه طاقت خود را در راه شیطان استفاده کن ولی به خدا سوگند تو هرگز نخواهی توانست اسم و رسم ما را محو و نابود کنی."

آری، بالاترین عبادت زینب (علیها السلام) وعظ و اندرز او بود که با آن رسالت پیامبران الهی و ائمه طاهرین (علیهم السلام) را دنبال نمود.

برگرفته از:

حضرت زینب (علیها السلام) (سیرة عملی اهل بیت ـ علیهما السلام)"، سید کاظم ارفع