در نیمه ماه رجب سال ???? (قمری) در شهر خوی در استان آذربایجان غربی به دنیا آمد. ^{[نیازمند منبع]} او به همراه پدر به منظور تحصیل علوم دینی به نجف، که در آن زمان بزرگ‌ترین حوزه علمیه جهان اسلام به حساب می‌آمد، رفت. وی در سالهای تحصیل در حوزه علمیه نجف از شاگردان مهدی مازندرانی ^{[نیازمند منبع]}، ضیاء الدین عراقی ^{[نیازمند منبع]}و محمد حسین نایینی ^{[نیازمند منبع]}بود.

او در حوزه‌های مختلف علوم حوزوی صاحب رای و اندیشه‌است^{[نیازمند منبع]} که از آن جمله می‌توان به بحث‌های گسترده وی در علوم فقه و اصول اشاره کرد.^{[نیازمند منبع]}

شاگردان

ابوالقاسم خویی شاگردان بسیاری را از کشورهای مختلفی چون ایران، کویت، پاکستان، سوریه، لبنان، بحرین، هند، افغانستان، آفریقا، خاور دور و عراق تربیت کرد. وی در تمام طول خویش به عده معدودی از شاگردان خود اجازه اجتهاد داد. از برجسته ترین کسانی که ایشان شخصا به وی مدرک اجازه اجتهاد داد میرزاعلی فلسفی بود. از میان شاگردان او می‌توان به میرزا محسن کوچه باغی تبریزی، سید محمد صادق روحانی، میزا جواد آقا تبریزی، حسین وحید خراسانی ، سید هاشم غضنفری خوانساری ، سید جلال‌الدین فقیه ایمانی و از شاگردان ایشان در دیگر کشورها از سید محمد حسین فضل الله،آصف محسنی ، علاءالدین بحرالعلوم و محمد باقر صدر و نیز علی سیستانی اشاره کرد.

 آثار

از وی کتب بسیاری در موضوعات مختلف علوم اسلامی بجا مانده‌است که از میان آنها می‌توان به کتاب‌هایی چون: اجود التقریرات در اصول فقه، البیان فی علم التفسیر در تفسیر قرآن، نفحات الاعجاز فی علوم القرآن، منهاج الصالحین فی بیان احکام الفقه که تا کنون بیست و هشت بار تجدید چاپ شده‌است،^{[نیازمند منبع]} مناسک الحج و توضیح المسائل اشاره کرد.

وی همچنین در علم رجال به نگارش کتابی در بیست و چهار مجلد با عنوان «معجم رجال حدیث و تفصیل طبقات رواه» پرداخت

درگذشت

سید ابوالقاسم سرانجام در ?? مرداد سال ???? در شهر نجف درگذشت.