ای که خورشید زند بوسه به خاکت ز ادب

ز فروغ تو کند جلوه‌گری ماه به شب

تویی آن گل که ز پیدایش گلزار وجود

بلبلان یکسره خوانند به نام تو خُطَب

نیست در آینة ذات تو جز نور خدا

نیست در چهرة تابان تو جز جلوة رب

آیت صولت و مردانگی و شرم و وقار

مظهر عزّت و آزادگی و فضل و ادب

نور حق، ماه بنی‌هاشم و شمع شهدا

میوة باغ علی، میرشجاعان عرب

منبع جود و عطا، مظهر اخلاص و صفا

زادة شیرخدا ، خسرو فرخنده نسب

نظر لطف و عنایت زمن ای شاه مپوش

که مرا جان به هوای تو رسیده است به لب

نکند عاشق کوی تو تمنّای بهشت

کز حریمت دل افسردة ما یافت طرب

در ره عشق «رسا» هر که به مطلوب رسید

دگر از دامن جانان نکشد دست طلب

 قاسم رسا                                                                         

ذکر عباس (ع)<\/h3>

 

باز از میخانه دل بویی شنید

گوشش از مستان هیاهویی شنید

دوستان را رفت ذکر از دوستان

پیل را یاد آمد از هندوستان

ای صبا، ای عندلیب کوی عشق

ای تو طوطیّ حقیقتگوی عشق

ای هُمای سِدرِه و طوبی‌نشین

ای بساط قرب را روح‌الأمین

ای به فرق عارفان کرده گذار

ای به چشم پاک بینان رهسپار

رو به سوی کوی اصحاب کریم

باش طائف اندر آن والا حریم

در گشودندت گر اخوان از وفا

راه اگر جستی در آن دارالصفا،

 

 

شو در آن دارالصفا رَطبُ اللّسان

همطریقان را سلام از من رسان

خاصه، آن بزم محبّان را حبیب

گلشن اهل صفا را عندلیب

اصفهان را عندلیب گلشن اوست

در اخوّت گشته مخصوص من اوست

گوی ای جنّت به جستجویتان

تشنه لب کوثر به خاک کویتان

دستی این دستِ ز کار افتاده را

همّتی این یار بار افتاده را

تا که بر منزل رساند بار را

پُر کند (گنجینه‌الأسرار) را

شوری اندر زمرة ‌ناس آورم

در میان، ذکری ز عبّاس آورم

نیست صاحب همّتی در نشأتین

همقدم عبّاس را، بعد از حسین

در هواداری آن شاهِ اَلَست

جمله را یک دست بود، او را دو دست!

عمان سامان                                                                         

طبقه بندی: ماه