«دو کاج »1، شعر معروف محمد جواد محبت در کتاب فارسی دوره ابتدایی رو یادتون هست؟ عباس احمدی با الهام از دو کاج محبت، شعر زیبایی سروده که حال و هوای امروزی تری داره.
|
در کنار حریم یک اتوبان |
|
توی تهران دو کاج روئیدند |
|
مردم البته از گرفتاری |
|
کاجها را به کُل نمی‌دیدند |
| روزی از روزهای پاییزی |
|
کم تعریض آمد از بالا |
|
راه افتاد شخص پیمانکار |
|
شب که بودند خلق در لالا! |
|
یکی از کاجها به ایشان گفت: |
|
لطف خود را به بنده شامل کن |
|
چند تا سَرو آنطرف تر هست |
|
ما دو را جون مادرت ول کن! |
|
گفت با طعنه مجری پرو‍ژه |
|
کاج بی ریشه از تو بیزارم |
|
از منابعْ طبیعی استان |
|
بنده شخصا مجوزم دارم |
|
سرو چون این شنید گفت: این کاج |
|
به سبیل باباش خندیده‌ست |
|
بنده فامیل حاجی‌ام، ضمنا |
|
ریشه هایم پر از مونوکسید است! |
|
مجری طرح دید اینطوری |
|
کار تعریض جاده ممکن نیست |
|
گشت عازم مهندس ناظر |
|
تا ببیند که عیب کار از چیست |
|
شهریاران شبانه با سرعت |
| راه تکرار بر خطر بستند |
| سرو و کاج و چنار را یکجا |
|
با لودِر تکه تکه بشکستند |
پی نوشت :
| در کنار خطوط «سیم پیام» |
| خارج از ده ، دو کاج ، روئیدند |
| سالیان دراز ، رهگذران |
| آن دو را چون دو دوست می دیدند |
| روزی از روزهای پاییزی |
| زیر رگبار و تازیانه ی باد |
| یکی از کاجها به خود لرزید |
| خم شد و روی دیگری افتاد |
| گفت ای آشنا ببخش مرا |
| خوب در حال من تامل کن |
| ریشه هایم ز خاک بیرون است |
| چند روزی مرا تحمل کن |
| کاج همسایه گفت با تندی |
| مردم آزار ، از تو بیزارم |
| دور شو ، دست از سرم بردار |
| من کجا طاقت تو را دارم |
| بینوا را سپس تکانی داد |
| یار بی رحم و بی محبت ا و |
| سیمها پاره گشت و کاج افتاد |
| بر زمین نقش بست قامت ا و |
| مرکز ارتباط ، دید آن روز |
| ا نتقا ل پیام ، ممکن نیست |
| گشت عازم ، گروه پی جویی |
| تا ببیند که عیب کار از چیست |
| سیمبانان پس از مرمت سیم |
| راه تکرار بر خطر بستند |
| یعنی آن کاج سنگدل را نیز |
| با تبر ، تکه تکه ، بشکستند |
طبقه بندی: طنز
