| ای مرفه کارمند بی حقوق |
| ای که بسیارید ایندم جوق جوق |
| ای نوشته فرم ها را بهر پول |
| ای بخورده زین سبب بسیار گول |
| فرم یارانه نمودی پر عزیز |
| تا روی با پول آن سوی ِ ونیز |
| فرم را پر کردی و ملق زدی |
| با کمر موزون بس لق لق زدی |
| گفته ای ماشین نداری زیر پا |
| دیزی ات پر باشد از آب و هوا |
| سقفِ بالاسر نوشتی آسمان |
| مالکی گفتی فقط یک از زنان |
| یک پسر داری تو شیطون و بلا |
| دختری داری چنان یاس منگولا |
| از حقوقت هم نوشتی توی ِ فرم |
| کم تر از خط فقیران است ونُرم |
| پس چونان بگذشت ایام مدید |
| دوره ای بگذشت و شد دور ِ جدید |
| حال میباشد جوابت در مبایل |
| دور تر از فکر و خاطر چند مایل |
| خوشة اول ببودی در نظر |
| پرت گشتی خوشة سوم دَمَر |
| درد میبینم تو را حاصل شده |
| فرم یارانه کنون کامل شده !! |
| حال دانستی مرفه بوده ای |
| بر شکم بیهوده کف را سوده ای |
| چون مرفه گشته ای اینک بَبَم |
| با خودت این جمله را گو دم به دم |
| خوشه را برگیر و بنشین ای سعید |
| یاد کن از آنکه بُن را میبرید |
| شاد باش و شاد زی اینک با حال |
| فقر و خطش را بشو پس بیخیال |
شعر ازمحسن سیداسماعیلی
طبقه بندی: طنز
