ای وای زدست روزگار قسطی
چون کرده مرا (یه) مایه دار قسطی من هیچ نبودم و نمی دانستم حتی زدن داد و هوار قسطی یک بانک به بنده داد از روی وفا
یک عالمه پول و اعتبار قسطی
پیکان قراضه ام زلطف این بانک
تبدیل شده به جاگوار قسطی
یک خانه خریده ام شمال تهران
با قالی و مبل ِ نونوار قسطی
از دولتی سر ِ عزیز این بانک
هر روز رسد شام و ناهار قسطی
گفتم به زن حامله ام با شدت
باید بکند فقط ویار قسطی
آن هم نه ویار ماهی و بوقلمون
بلکه هوس سیب و انار قسطی
ای وای زدست روزگار قسطی |
| چون کرده مرا (یه) مایه دار قسطی |
| من هیچ نبودم و نمی دانستم |
| حتی زدن داد و هوار قسطی |
| یک بانک به بنده داد از روی وفا |
| یک عالمه پول و اعتبار قسطی |
| پیکان قراضه ام زلطف این بانک |
| تبدیل شده به جاگوار قسطی |
| یک خانه خریده ام شمال تهران |
| با قالی و مبل ِ نونوار قسطی |
| از دولتی سر ِ عزیز این بانک |
| هر روز رسد شام و ناهار قسطی |
| گفتم به زن حامله ام با شدت |
| باید بکند فقط ویار قسطی |
| آن هم نه ویار ماهی و بوقلمون |
| بلکه هوس سیب و انار قسطی |
| حتی به تظاهرات هرگاه روم |
| دَر می کنم از خودم شعار قسطی |
| منبعد دگر ماست نمی بندم، جز |
| در بادیه و دیگ و تغار قسطی |
| القصه تمام چیزهایم قسطی است |
| پاییز و زمستان و بهار قسطی |
| از بس که به چیز قسطی عادت کردم |
| باید بخرم سنگ مزار قسطی |
| هر گاه که بانک خواهد از من پولش |
| فی الفور کنم بنده فرار قسطی |
| « جاوید » به طعنه گفت باید بزنم |
| خود را ز اراجیف تو دار ِقسطی |
محمد جاوید
طبقه بندی: شعر، طنز، ادبی
نوشته شده در تاریخ پنج شنبه 88 بهمن 22 توسط
صادق | نظر بدهید
