---«(بسم الله الرّحمن الرّحیم)»---
امام پدری است مهربان و چون مادری است برای فرزند کوچکش و نیز پناهگاه بندگان خداست.(امام رضا علیه السّلام؛تحف العقول)
رُمَیله یکی از اصحاب امیر المؤمنین (ع) می گوید:
روزی در زمان خلافت حضرت علی (ع) به شدّت تب کردم.هنگامی که روز جمعه فرا رسید،احساس کردم کمی بهتر شده ام.با خودم گفتم:هیچ چیز بهتر از این نیست که بدنم را بشویم و نماز جمعه را پشت سر حضرت علی(ع) به جا آورم.با همین فکر از جای خود بلند شدم و پس از شستشوی بدن،به مسجد کوفه رفتم.هنگامی که امیر المؤمنین علی (ع) بر بالای منبر رفتند تا خطبه ها را آغاز نمایند،متوجّه شدم دوباره تب به سراغم آمده است و از این بابت بسیار اذیّت شدم؛امّا تا آخر نماز در مسجد ماندم.حضرت(ع) پس از اتمام نماز،وارد دارالحکومه شدند و من نیز پشت سر ایشان داخل شدم.ایشان مرا دیدند و فرمودند:
«رمیله تو را دیدم که آرام و قرار نداشتی»
عرض کردم :بله؛ ... و جریان مریضی ام را تعریف کردم.
فرمودند:
«ای رمیله ، هیچ مؤمنی نیست که مریض شود مگر اینکه ما به مرض او مریض می شویم؛ و ناراحت نمی شود مگر اینکه ما به ناراحتی او اندوهگین می شویم؛ و دعا نمی کند مگر اینکه ما برای او آمیّین می گوییم؛ و ساکت نمی شود مگر اینکه ما خود برای او دعا می کنیم.»
عرض کردم: ای امیر مؤمنین ،خدا مرا فدای شما گرداند،منظورتان همین مؤمنینی هستند که در اطراف شمایند؟یا اینکه تمام مؤمنین روی کره ی زمین را می فرمایید؟
حضرت فرمودند:
«ای رمیله،هیچ مؤمنی در شرق و غرب عالم از چشم ما دور نیست.»(بحار الانوار ج26 ص140)
از آنجا که اهلل بیت (علیهم السّلام) «همگی نور واحد اند»،می توان تمام این محبّت ها و لطف ها را از ناحیه ی امام زمانمان (عجّ) را به حساب آورد:
حضرت مهدی (عجّ) در نامه ای که برای شیخ مفید (ره) فرستاند،خطاب به شیعیان اینگونه مرقوم فرمودند:
«ما هرگز شما را وا نمی گذاریم و فراموشتان نمی کنیم.»(احتجاج طبرسی)
به درستی که امام غایبمان با غصّه ی ما اندوهناک می شود.
و چه قدر بی خبرند آنان که از این پدر مهربان ،ترس به دل دارند!
یا رب فرج امام ما را برسان...
منبع: جنبش مصاف
طبقه بندی: امام مزان، دعا، رمیله، امام علی علیه السلام، معرفت، شناخت امام زمان، موعود، فرج، ظهور، جمعه، نماز جمعه، شیخ مفید
---«(بسم الله الرّحمن الرّحیم و به ذکر الحجة بن الحسن العسکری)»---
مهدویّت از دید گاه امام خامنه ای(حفظه الله تعالی)
1-آثار فردی معرفت و اعتقاد به امام زمان (عجّ):
«نفس پیوند قلبی و تذکّر و توجّه روحی به آن مظهر رحمت و قدرت و عدل حق تعالی(عجّ)،انسان را عروج و رشد می دهد و وسیله ی پیشرفت انسان را روحأ و معنأ فراهم می کند.این یک میدان وسیعی است.هر کس در باطن و قلب و دل و جان خود،با این بزرگوار مرتبط باشد،بهره ی خودش را خواهد برد.البته توجّه به کانون نور باید توجّه حقیقی باشد.لقلقه زبان در این زمینه تأثیر چندانی ندارد.اگر انسان روحأ متوجّه و متوسّل شد و معرفت کافی برای خود به وجود آورد،بهره ی خودش را خواهد برد.»
2-آثار اجتماعی و عمومی اعتقاد به امام زمان(عجّ):
«اعتقاد به قضیّه ی مهدی(عجّ) و موضوع ظهور و فرج و انتظار،گنجینه ی عظیمی است که ملّت ها می توانند از آن بهره های فراوانی ببرند.
شما کشتی ای را در یک دریای طوفانی فرض کنید.اگر کسانی که در این کشتی هستند،عقیده داشته باشند که اطراف آنها تا هزار فرسنگ،هیچ ساحلی وجود ندارد و آب و نان و وسایل حرکت اندکی داشته باشند،کسانی که در این کشتی هستند چه کار می کنند؟
آیا هیچ تصوّر می شود که اینها برای آن که حرکت کنند و کشتی را پیش ببرند،تلاشی بکنند؟
نه؛چون به نظر خودشان مرگشان حتمی است.وقتی انسان مرگش حتمی است ، دیگر چه حرکت و تلاشی باید بکند؟امید و افقی وجود ندارد.یکی از کارهایی که می توانند انجام دهند این است که در این مجموعه ی کوچک،هر کس به کار خودش سرگرم شود.کسی که اهل آرام مردن است،بخوابد تا بمیرد و آن که اهل تجاوز به دیگران است،حق دیگران را بگیرد تا چند ساعتی بیشتر زنده بماند.
طور دیگر هم این است که کسانی که در همین کشتی هستند، یقین داشته باشند و بدانند که در نزدیکی آنها ساحلی وجود دارد.حالا اگر دور یا نزدیک است و چه قدر کار دارند تا به آن جا برسند.معلوم نیست؛ امّا قطعأ ساحلی که در دست آنهاست،وجود دارد.این فراد چه کار می کنند؟این ها تلاش می کنند خود را به ساحل برسانند و اگر یک ساعت هم به آنها وقت داده بشود،از آن یک ساعت برای حرکت و تلاش صحیح و جهت دار ، استفاده خواهند کرد و فکرشان را روی هم خواهند ریخت و تلاششان را یکی خواهند کرد تا شاید بتوانند خود را به آن ساحل برسانند.
امید ، چنین نقشی دارد.همین قدر که امیدی در دل انسان به وجود آمد،مرگ بال های خود را جمع می کند و کنار میرود.امید موجب می شود انسان تلاش و حرکت کند،پیش ببرد ، مبارزه کند و زنده بماند...
بشریّت در طول تاریخ و حیات اجتماعی،مثل همان سرنشینان کشتی طوفان زده ، همیشه گرفتار مشکلاتی از سوی قدرتمندان و قویدستان و مسلّطین بر أمور انسان های مظلوم بوده است.امید،موجب می شود که انسان مبارزه کند و راه را باز نماید و پیش برود.
وقتی به شما می گویند انتظار بکشید،یعنی این وضعیّتی که امروز شما را رنج می دهد و دلتان را به درد می آورد، ابدی نیست و تمام خواهد شد.ببینید چه قدر انسان حیات و نشاط پیدا می کند.این نقش اعتقاد به امام زمان (عجّ) است...
این گزارش مربوط به گروه های تبلیغی مسیحیّت در شمال آفریقاست.گزارشگر می نویسد:
«یکی از مشکلات ما در سر راه تبلیغ مسیحیّت و پیشرفت استعمار در شمال آفریقا و منطقه ی تونس و مغرب این است که این مردم اعتقاد دارند که مهدی موعود(عجّ) خواهد آمد و اسلام را سر بلند خواهد کرد.»
عقیده به امام زمان(عجّ) نمی گذارد مردم تسلیم بشوند.
ما امروز برای انتظار باید باب بخصوصی در زندگی خود باز کنیم.
(بیانات مقام معظّم رهبری؛سیمای معصومین در آئینه ی نگاه رهبری)
lمنبع:جنبش مصاف
طبقه بندی: ظهور، منجی، فرج، سرباز امام زمان، imam mahdi، امام مزان، امام خامنه ای، اعتقاد، islam، muslim
