در شرایطی که خبرها و گزارش های مختلفی از انقلاب و قیام در بسیاری از کشورهای خاورمیانه ، بحران اقتصادی و آشوب در برخی کشورهای اروپایی ، بحران اقتصادی و سقوط ارزش بازار سهام در آمریکا و اروپا و آسیا به تیتر نخست بسیاری از رسانه های جهان تبدیل شده است ، فاجعه ای انسانی در شاخ آفریقا در حال وقوع است که کمتر بدان پرداخته می شود.

از کشور سومالی می گوییم ، همانجایی که در هفته های اخیر با یکی از بزرگ ترین قحطی ها و خشکسالی های تاریخ خود روبروست . سومالی بدون قحطی و خشکسالی هم کشور فقیر و شکست خورده ای است که قریب به دو دهه است از فقدان یک دولت مرکزی نیرومند و امنیت رنج می برد ، اما بحران خشکسالی و قحطی موجود در این کشور مزید بر علت شده و روزانه صدها نفر از کودکان و بزرگسالان و سالخوردگان این کشور را به کام مرگ می فرستد.

طبق آمارهای سازمان ملل اگر جامعه جهانی برای کمک فوری به مردم قحطی زده سومالی وارد عمل نشود ، باید جهان شاهد مرگ تدریجی صدها هزار نفر در دوره ای چند ماهه باشد . برآوردهای تکان دهنده موجود حاکی از آن است که تا دو و نیم ماه آینده ، 10 درصد کودکان این کشور خواهند مرد! ... و جهان همچنان دارد تماشا می کند و جنازه ها را می شمارد.

قحطی موجود در مراکز جنوبی و مرکزی سومالی سبب شده تا مادرانی که بر اثر سوء تغذیه غذای کافی نمی خورند برای شیر دادن به فرزندانشان شیر نداشته باشند و همین امر سبب شده تا بسیاری از کودکان شیرخوار در این کشور فقیر آفریقایی به دلیل گرسنگی جان بسپارند.

طبق براورد سازمان ملل قریب به 450 هزار نفر از مردم سومالی به طور مستقیم نیاز به امداد رسانی دارند و این فاجعه قحطی احتمالا تا پایان سال جاری میلادی( اوایل دی ماه) دوام خواهد داشت.

این فقرو فاقه و این تابلوی وحشتناک از فاجعه انسانی در حالی است که  تنها حدود یک و نیم میلیارد دلار برای نجات این مردم بخت برگشته نیاز است  تا جان صدها هزار انسان از خطر مرگ رهایی یابد.

این فقرو فاقه و این تابلوی وحشتناک از فاجعه انسانی در حالی است که تنها حدود یک و نیم میلیارد دلار برای نجات این مردم بخت برگشته نیاز است تا جان صدها هزار انسان از خطر مرگ رهایی یابد.

آیا جهان نمی تواند این مبلغ اندک را تأمین کند و مانع از بروز یک فاجعه انسانی تمام عیار باشد؟ قطعاً می تواند ولی عدم کنش جدی جهانیان در این باره ، شرمساری بزرگی برای نوع بشر است ؛ از مسلمان مدعی "انفاق" تا غربی های داعیه دار حقوق بشر و پزهای روشنفکرانه! 

آیا واقعاً ننگ نیست در عصری که ثروت هست ، عذا هست ، ارتباطات است ، هواپیماهایی هست که بتوانند در کسری از روز ، کمک های مکفی غذایی و ودارویی را به همه جای دنیا برسانند ، عده ای از مردم همین دنیا ، به خاطر این که در سرزمین شان باران نباریده ، جلوی چشم بقیه انسان ها بمیرند؟ 

طبق آمار ها سالانه در جهان رقمی حدود 1 تریلیون و پانصد میلیارد دلار صرف خرید ها و بودجه های نظامی کشورها می شود و این در حالی است که تنها با بخش اندکی از این رقم  می شود برای صدها میلیون گرسنه  در جهان غذای کافی تامین کرد تا لااقل به دلیل گرسنگی و برخی بیماریهای قابل جلوگیری و درمان نمیرند.

وضعیتی که امروز در سومالی شاهد آن هستیم یک فاجعه به تمام معنای انسانی است و فاجعه مضاعف از آنجایی است که این کشتار دسته جمعی انسان ها بعضا با عدم عکس العمل مناسب کشورهای دیگر به ویژه کشورهای برخوردار و ثروتمند در حال وقوع است.

انسان قرن بیست و یکم اگر دیر بجنبد و به داد قحطی زدگان سومالی نرسد باید برای همیشه تاریخ داغ ننگ " بی تفاوتی در برابر مرگ میلیون ها انسان قحطی زده" را بر پیشانی خود حک شده ببیند.

منبع:عصرایران/تبیان