پیامک تسلیت امام حسن عسکری

عرض
تسلیت شهادت حضرت رضا علیه‌السلام به خواهر داغدارش حضرت معصومه
علیها‌السلام داغ غربت طوس، به حریم قم می‌آوریم، بار اندوه شهادت «رضا»
را، در حریم «معصومه» بر زمین می‌نهیم،و به همدردی با«بی بی» می‌رویم:

ای دختر امامت!

ای عصمت آل رضا!

ای حرمت، عاصمه شیعه وای خودت، معصومه آل محمد!

اندوه و حسرت تو نیز، کمتر از شهادت غریبانه برادرت در طوس نیست.

به چه کس باید تسلیت گفت؟

و با که باید به همدردی نشست؟

به جان داغدار تو، که به سوگ برادر نشسته ای؟

یا به غریب طوس، که از خواهر جدا افتاده است؟

معصومه جان!

عشق
برادر و شوق دیدار، از مدینه به ایرانت آورد. می‌خواستی چشم به چهره «رضای
آل محمد» بگشایی و در کنار یادگار پدر باشی،اما از مدینه دور ماندی و به
طوس هم نرسیدی.

ولی «قم» را مدینه ایمان ساختی و عترت را از غربت رهاندی،آخر ماه صفر، فصل تجدید فصل اندوه توست و غم تو، غم ماست.

شیعه نیز با تو همدل و همدرد است و در اندوه تو غمگین.

ای کریمه اهل بیت،ای روضه ات خلد آسا،ای حرمت با صفا،ای دلسوخته فراق رضا،تسلیتت باد!...

مصیب و بلا، سهم شما خاندان، از ضیافتخانه بلای الهی است.

شما مقربان بزم حضورید.

و... «هر که در این بزم، مقرب تر است،جام بلا بیشترش می‌دهند.»

شما خاندان عصمت، پرورده دامان رنج و مظلومیتید.

هدیه ما محبان نیز، این دیدگان اشکبار و دلهای عزادار است.

شهادت حضرت رضا علیه‌السلام در غربت طوس، خطه خراسان را احیا کرد. بلکه همه ایران، خراسان شد.

ایران ما، مدیون حضور کرامت بار شما دو خواهر و برادر است.

«خراسان »، قبله ولایت است و «قم »، کانون فقاهت.

ای بانوی عفاف و نجابت، معصومه جان! بی بی!

روز
شهادت برادر غریبت، روز حزن ما نیز هست. اگر حرم نورانی تو، همچون مرقد
آستان قدس، سیه پوش است، دلهای ما هم «رضویه» و «معصومیه »ای است، که نشان
اندوه از چشمه چشمانمان جاری است و اشک، شاهد صادق این عشق است.

آه!.. از آن انگور مسموم،که جگر شیعیان را هم پاره پاره کرد.

آه!..
از آن سفر خراسانی، که در «ساوه» باز ایستاد و پای به «قم» کشید و یادگاری
از «مدینه» در این شهر کویری بر جای نهاد، تا آینه ای باشد، نماینده عترت
در این دیار.

معصومه جان، ای بانوی عصمت و کرامت!

در سوگ برادر، تسلیتت باد!

به مناسبت فرا رسیدن اربعین حسینی، اشعاری جهت تسلیت گویی از طریق ارسال پیامک ارائه می‎شود .

امشب شب اربعین مصباح هداست                               دل یاد حسین بن علی شیر خداست

پروانه به گرد شمع حق پر زد و سوخت                           امشب شب یاد عشقیاء و شهداست

بسوز ای دل که امروز اربعین است                                عزای پور ختم المرسلین است

قیام کربلایش تا قیامت                                               سراسر درس، بهر مسلمین است

به یاد کربلا دل‏ها غمین است                                      دلا خون گریه کن چون اربعین است

السلام ای وادی کرببلا                                               السلام ای سرزمین پر بلا

السلام ای جلوه‎گاه ذوالمنن                                        السلام ای کشته‎های بی کفن

دل را اگر از حسین بگیرم چه کنم                                 بی عشق حسین اگر بمیرم چه کنم

فردا که کسی را به کسی کاری نیست                         دامان حسین اگر نگیرم چه کنم

آبروی حسین به کهکشان می ارزد                              یک موی حسین بر دو جهان می ارزد

گفتم که بگو بهشت را قیمت چیست                           گفتا که حسین بیش از آن می‎ارزد

به سر غیر از تو سودایی ندارم یا حسین جان                به دل جز تو تمنایی ندارم یا حسین جان

خدا داند که در بازار عشقت                                       به جز جان هیچ کالایی ندارم یا حسین جان

نازم آن آموزگاری را که در یک نصف روز                        دانش‌آموزان عالم را همه دانا کند

ابتدا قانون آزادی نویسد بر زمین                                بعد از آن با خون هفتاد و دو تن امضا کند

عالم همه قطره و دریاست حسین                             خوبان همه بنده و مولاست حسین

ترسم که شفاعت کند از قاتل خویش                         از بس که کَرَم دارد و آقاست حسین

کاش می‎شد وارهیم از این همه دلبستگی                 چون حسین دریایی از عشق خدا و دلدادگی

ساربانا ز اشتران بگشای بار                               لحظه‎ای ما را به حال خود گذار 

این که بینی سرزمین کربلاست                          خاک او آغشته با خون خداست 

اشک می‎ریزد ز چشم کائنات                            در عزای تشنه‎کامان فرات 

آن بلا جویان که تا بزم حضور                             راه پیمودند با سامان نور 

اربعین است اربعین کربلاست                           هر طرف غوغایی از غمها به پاست 

گویی از آن خیمه‎های نیم سوز                         خود صدای العطش آید هنوز 

چرا گلزار و گلشن گشته غمناک                        چرا گریان ز غم روح الامین است 

مگر از شام آید کاروانی                                   که صوتش مُحرق قلب حزین است

 

جهان شد از چه رو کانون ماتم                           مگر از نو عزای شاه دین است 

حسین آن کو به راه حق پرستی                        چو بابش فرد بی مثل و قرین است

به یاد کربلا دل ها غمین است                           دلا خون گریه کن چون اربعین است 

غرق تلاطم شده بحر محیط                              یک سره درد است بساط بَسیط

شد چهلم روز عزای حسین                              جان جهان باد فدای حسین