-هنرمند آن است که مویی و میانی دارد. مو و ریش خود را بلند کنید. در صورت امکان موهای خود را ببافید و ریش هایتان را با انواع ابزارهای موجود تزیین کنید. آشفتگی در مو و لباس شما ، نشانه شخصیت هنرمند شماست. استفاده از کلاه های عجیب و غریب نیز برای نزدیک شدن ظاهر شما به یک هنرمند شدیداً توصیه می شود.

-دخانیات عامل اصلی سرطان و هنرمندی است. سیگار و پیپ را هیچگاه از خودتان دور نکنید. نیمی از پول هایتان را صرف خرید سیگار و نیمی دیگر را صرف خرید توتون پیپ کنید. راه و بیراه پیپ خود را چاق کنید و با آن ژست های مختلف هنری بگیرید.

-رفتار عجیب و غریب از خودتان بروز دهید. به روی پشت بام بروید و فکر کنید یک پرنده کوچک زیبا هستید و از آن بالا همراه با خواندن مصرع " من یه پرنده ام " خود را در آسمان لا یتناهی رها کنید. یا تصور کنید که آنقدر از جسم رها شده اید که تنها یک روح هستید و سعی کنید از دیوار عبور کنید. این کار ها را آنقدر تکرار کنید تا شما را به تیمارستان ببرند. آنوقت جنون هم در پرونده شما ثبت می شود که باعث افتخار یک هنرمند است.

-بر خلاف دیگران رفتار کنید. در فصل زمستان با یک تیشرت یا زیر پیراهن و پیجامه به خیابان بروید و شعر" خواهران این تابستان " را بخوانید یا در فصل تابستان با شال و کلاه و بارانی در بزرگراه ها شعر " در آستانه فصلی سرد " را زمزمه کنید. در مراسم جشن و پایکوبی به گوشه ای بروید و های و های گریه کنید. در مراسم عزاداری ، قاه قاه بخندید و از خود حرکات موزون به در کنید. با این کار هر چه زودتر به درجه والای هنرمند دیوانه می رسید.

-در محافل خصوصی از رفتارهای عمومی دیگران انتقاد کنید و در محافل عمومی ، مسائل خصوصی دیگران را تعریف کنید. خصوصاً اگر سوژه شما هنرمندان معروف باشند ،شنونده های بیشتری جذب خواهید کرد حتی می توانید برای جذابیت بیشتر لوح فشرده حریم خصوصی آن ها را هم تکثیر و توزیع کنید.

-با خود کتاب های قطور ، سازهای بزرگ و بوم های رنگارنگ حمل کنید. ابزار کار هنری ، مهم تر از خود هنر است. هر شغلی با ابزارش شناخته می شود ، همانطور که مکانیک یا تعمیرکار با جعبه ابزارش شناخته می شود ، شما هم با جعبه ابزارتان به عنوان یک هنرمند شناخته می شوید. همه جا ابزارتان را همراهتان داشته باشید تا دیگران بدانند که با چه هنرمند بزرگی طرف هستند.

-سبک شخصی داشته باشید. هر اشتباه یا کم سوادی یا بیسوادی در هنر با سبک شخصی و عقیده فردی قابل توجیه است. شما می توانید هر مزخرفی را به نام سبک شخصی و کار هنر مدرن و پست مدرن به مخاطب بخورانید و به به و چه چه دریافت کنید. اگر کسی هم اعتراض کرد او را به بیسوادی و عقب ماندگی متهم کنید.

علیرضا لبش

از تبیان