---«(بسم الله الرّحمن الرّحیم و به ذکر الحجة بن الحسن العسکری)»---

مهدویّت از دید گاه امام خامنه ای(حفظه الله تعالی)

1-آثار فردی معرفت و اعتقاد به امام زمان (عجّ):

«نفس پیوند قلبی و تذکّر و توجّه روحی به آن مظهر رحمت و قدرت و عدل حق تعالی(عجّ)،انسان را عروج و رشد می دهد و وسیله ی پیشرفت انسان را روحأ و معنأ فراهم می کند.این یک میدان وسیعی است.هر کس در باطن و قلب و دل و جان خود،با این بزرگوار مرتبط باشد،بهره ی خودش را خواهد برد.البته توجّه به کانون نور باید توجّه حقیقی باشد.لقلقه زبان در این زمینه تأثیر چندانی ندارد.اگر انسان روحأ متوجّه و متوسّل شد و معرفت کافی برای خود به وجود آورد،بهره ی خودش را خواهد برد.»

2-آثار اجتماعی و عمومی اعتقاد به امام زمان(عجّ):

«اعتقاد به قضیّه ی مهدی(عجّ) و موضوع ظهور و فرج و انتظار،گنجینه ی عظیمی است که ملّت ها می توانند از آن بهره های فراوانی ببرند.

شما کشتی ای را در یک دریای طوفانی فرض کنید.اگر کسانی که در این کشتی هستند،عقیده داشته باشند که اطراف آنها تا هزار فرسنگ،هیچ ساحلی وجود ندارد و آب و نان و وسایل حرکت اندکی داشته باشند،کسانی که در این کشتی هستند چه کار می کنند؟

آیا هیچ تصوّر می شود که اینها برای آن که حرکت کنند و کشتی را پیش ببرند،تلاشی بکنند؟

نه؛چون به نظر خودشان مرگشان حتمی است.وقتی انسان مرگش حتمی است ، دیگر چه حرکت و تلاشی باید بکند؟امید و افقی وجود ندارد.یکی از کارهایی که می توانند انجام دهند  این است که در این مجموعه ی کوچک،هر کس به کار خودش سرگرم شود.کسی که اهل آرام مردن است،بخوابد تا بمیرد و آن که  اهل تجاوز به دیگران است،حق دیگران را بگیرد تا چند ساعتی بیشتر زنده بماند.

طور دیگر هم این است که کسانی که در همین کشتی هستند، یقین داشته باشند و بدانند که در نزدیکی آنها ساحلی وجود دارد.حالا اگر دور یا نزدیک است و چه قدر کار دارند تا به آن جا برسند.معلوم نیست؛ امّا قطعأ ساحلی که در دست آنهاست،وجود دارد.این فراد چه کار می کنند؟این ها تلاش می کنند خود را به ساحل برسانند و اگر یک ساعت هم به آنها وقت داده بشود،از آن یک ساعت برای حرکت و تلاش صحیح و جهت دار ، استفاده خواهند کرد و فکرشان را روی هم  خواهند ریخت و تلاششان را یکی خواهند کرد تا شاید بتوانند خود را به آن ساحل برسانند.

امید ، چنین نقشی دارد.همین قدر که امیدی در دل انسان به وجود آمد،مرگ بال های خود را جمع می کند  و کنار میرود.امید موجب می شود انسان  تلاش و حرکت کند،پیش ببرد ، مبارزه کند و زنده بماند...

بشریّت در طول تاریخ و حیات اجتماعی،مثل همان سرنشینان کشتی طوفان زده ، همیشه گرفتار مشکلاتی از سوی قدرتمندان و قویدستان و مسلّطین بر أمور انسان های مظلوم بوده است.امید،موجب می شود که انسان مبارزه کند و راه را باز نماید و پیش برود.

وقتی به شما می گویند انتظار بکشید،یعنی این وضعیّتی که امروز شما را رنج می دهد و دلتان را به درد می آورد، ابدی نیست و تمام خواهد شد.ببینید چه قدر انسان حیات و نشاط پیدا می کند.این نقش اعتقاد به امام زمان (عجّ) است...

این گزارش مربوط به گروه های تبلیغی مسیحیّت در شمال آفریقاست.گزارشگر می نویسد:

«یکی از مشکلات ما در سر راه تبلیغ مسیحیّت و پیشرفت استعمار در شمال آفریقا و منطقه ی تونس و مغرب این است که این مردم اعتقاد دارند که مهدی موعود(عجّ) خواهد آمد و اسلام را سر بلند خواهد کرد.»

عقیده به امام زمان(عجّ) نمی گذارد مردم تسلیم بشوند.

ما امروز برای انتظار باید باب بخصوصی در زندگی خود باز کنیم.

(بیانات مقام معظّم رهبری؛سیمای معصومین در آئینه ی نگاه رهبری)

lمنبع:جنبش مصاف

---«(بسم الله الرّحمن الرّحیم)»---

امام باقر (ع) فرمودند:

«در صاحب این أمر(حضرت مهدی-عجّل الله تعالی فرجه الشّریف)،چهار شباهت به چهار پیامبر وجود دارد... .امّا شباهت به یوسف،زندانی بودن است.»(کمال الدّین و تمام النّعمه ؛ب 32،ح6)

آیت الله بهجت (ره) فرمودند:

«حضرت غائب(عج) در حالی که مرده را زنده می کند،خود در زندانی وسیع به سر می برد،امّا در مورد خود حق ندارد،هر چند برای دیگران مخصوصأ أمور فردیّه عنایت خاصّی دارد،امّا أمور اجتماعیّه که مربوط به خود آن حضرت است،خیر!»(در محضر آیت الله بهجت؛ج2،ص299)

اما

کلید این زندان در دست ماست:

امام زمان(عج) در نامه ای مرقوم فرمودند:

«اگر شیعیان ما...در راه وفای به عهدی که بر دوش دارند(یعنی یاری ما)همدل می شدند،هرگز سعادت ملاقات با ما از ایشام به تأخیر نمی افتاد و سعادت دیدار ما به سرعت نصیب آنان می گشت.»(احتجاج؛ج2،ص602)

(مقصود ظهور است نه فقط دیدن حضرت؛زیرا چنانچه همه ی شیعیان در یاری حضرت(عج) همدل شوند،می باید امام با همه ی آن ها ملاقات کند و در این حالت دیگر غیبت معنایی ندارد و حضرت غیبتی نخواهند داشت.)

پیامبر اکرم (ص) فرمودند:

«امام مانند کعبه است که مردم باید به نزد او روند نه آنکه او به سمت مردم آید.»(بحار الأنوار؛ج36،ص353)

نکته ی مهّم اینکه :

تا مردم نسبت به حضرت شناخت پیدا نکنند و جای خالی وجود مبارک ایشان را احساس نکنند،همچنان در رکود و سکون باقی خواهند ماند و حرکتی در راستای ظهور،نخواهند کرد.

به این روایت دقّت کنید:

امام باقر(ع) فرمودند:

«هیچ عملی بدون معرفت پذیرفته نمی شود.وهیچ معرفتی هم بدون بدونعمل نخواهد بود.و هر کس معرفت داشته باشد،معرفت او راهنمای عملش می شود و آن که معرفت ندارد،در واقع عملی هم ندارد.»(میزان الحکمه؛ج6،ص131)

نتیجه ی نهایی:

شناخت امام زمان(عج)==>حرکت و خواست مرد==>ظهور

           (گام اول)                 (گام دوم)            (هدف مطلوب)

(این مسأله با جزئیّات و توضیحات بهتر و بیشتر در مقاله ی این حقیر تحت عنوان«چرا امسال سال فرج است اگر بخواهیم»نیز ذکر شده است.)

- کاری از فعّالان ظهور مشهد - جنبش مصاف

---«(بسم الله الرّحمن الرّحیم)»---

قسمتی از دعایی که عثمان ابن سعید،نائب اول امام زمان(عج) به محّمد ابن همّام دستور خواندنش را برای دوران غیبت داده است:

1-خداوندا!به واسطه ی طولانی شدن زمان غیبتش و قطع شدن خبرش از ما ،یقین ما را زایل مگردان؛

2-یادش را ، انتظارش را ، ایمان به او را ،یقین استوار و محکم به ظهورش را،دعا کردن (برای وجود نازنینش) را ،و درود و صلوات فرستادن بر حضرتش را از یاد ما مبر؛

3-تا در نتیجه ی (این یاد و انتظار و ایمان و یقین و دعا و صلوات)طولانی شدن زمان غیبتش،ما را از ظهور و قیامش نا امید نسازد؛و یقین و باور ما به قیام او همانند یقین ما به قیام پیامبر خدا(ص) و وحی و کتاب نازل شده بر او ،محکم و استوار باشد.(ملحقّات مفاتیح الجنان؛دعایی که در زمان غیبت باید خواند)

به درستی که مسائل آخر الزمانی،انحرافاتی در پی خواهد داشت که تمسّک به خداوند و عزیزانش برای ثابت قدم ماندن در راهش لازم است.نباید امید ظهور از ما ساقط گردد که از دعا برای فرجش نا امید گردیم.امام زمان با هیچ کس ملاقاتی نداشته اند مگر اینکه از او خواسته اند که به شیعیان ایشان بگویند که برای فرج زیاد دعا کنند و در قنوت و رکوع و سجود نماز هم برای فرج دعا کنند .

مبادا ما هم غافل شویم و انحرافات در ما هم تأثیر گذارند.

 - کاری از فعّالان ظهور مشهد - جنبش مصاف

---«(بسم الله الرّحمن الرّحیم)»---

امام باقر (ع) فرمودند:

لا یقبل عمل الّا بمعرفتة.و لا معرفة الّا بعمل.و من دلّته معرفته علی العمل و من لم یعرف فلا عمل له(تحف العقول ص294)

هیچ عملی بدون معرفت پذیرفته نمی شود. و هیچ معرفتی هم بدون عمل نخواهد بود. و هر کس معرفت داشته باشد ، معرفت او راهنمای عملش می شود و آن که معرفت ندارد ، در واقع عملی هم ندارد.

از کلام امام باقر(ع) این نتیجه بدست می آید که معرفت شرط پذیرفتن عمل است و از طرفی معرفت ، انسان را به عمل وا می دارد . بنابراین ، هیچ معرفتی بدون عمل نمی شود . معرفت آثاری دارد که در عمل ظاهر می شود و همواره معرفت انسان ، راهنمای عمل اوست ، به طوری که بدون معرفت ، عمل کاملأ بی ارزش است.

درست مثل کالبد(جسم) بدون روح که ارزشی ندارد.

در دوران غیبت امام عصر (ارواحنا له الفدا) یکی از وظایف مهم شیعیان ، کسب معرفت و شناخت امام زمان (عج) است تا به وسیله ی این معرفت به امام زمان(ع) نزدیک تر شویم  و بتوانیم با این وسیله رضایت حضرت مهدی (عج) را بدست آوریم.

 - کاری از فعالان ظهور مشهد - جنبش مصاف

---((بسم الله الرّحمن الرّحیم))---

سوره ی مبارکه ی ابراهیم،آیه ی 5:

«و ذکّرهم بأیّام الله...»

امام باقر و امام صادق(ع) فرمودند:

«ایام الهی و روزهای خدا سه روز اند:

1)روز قیام قائم(عج)

2)روز رجعت

3)روز قیامت.»(تفسیر برهان ج4ص307؛معانی الأخبار،مختصر بصائر الدرجات،ینابیع الموده)

وظیفه ی فراموش شده:

اگر آیه ی شریفه را کنار روایات ذکر شده بگذاریم،معنای آیه اینگونه می شود:

«و تو موظفی که روز قیام قائم و روز رجعت و روز قیامت را به یاد قوم خود بیآوری»

آری قیام و ظهور حضرت مهدی(عج)(ع) و رجعت عدّه ای از شهدا و اموات در زمان ظهور و پس از آن و واقعه ی عظیم قیامت چنان مهّم و اساسی اند که خداوند متّعال یادآوری همیشگی آنها را به مردم،به عنوان وظیفه ای برای تمامی اشخاصی که توان تبلیغ و سخنرانی دارند،مشخص کرده است.(توجه به این نکته ضروری است که قرآن کتابی است جاودانه که دستوراتش برای یک مقطع زمانی خاص تنظیم نشده؛از همین رو نمی توان وظیفه ای را که در این آیه مشخص شده فقط متوجه انبیاء(ع) دانست و بس.)

لذا هر کسی که به هر نحوی توانایی تبلیغ و ترویج معارف مهدویت(2 مورد از 3 مورد مذکور) را داراست واجب است به مردم درباره ی ایام الله اطلاعات و حداقل هشدار دهند.

اما در دانشگاه های ما و در آموزش و پرورش ما و در صدا و سیما ی ما مهدویت بسیار بسیار مظلوم است و غریب مثل خود اماممان در تنها مملکت رسمأ شیعه ی دنیا.

چرا؟!...

برای یاریش برخیز از جای

آماده ی ظهورش

 - کاری از فعالان ظهور مشهد - جنبش مصاف

---«(بسم الله الرّحمن الرّحیم و به ذکر الحجة بن الحسن العسکری)»---

صلوات ضرّاب اصفهانی

ابوالحسن ضرّاب اصفهانی در سال 281 ه.ق(دوران غیبت صغری) به حج مشرّف شده و به همراه همسفرانش در خانه ای در شهر مکّه ساکن می شود. در این خانه که معروف به «دار الرّضا» بوده ، پیرزنی سکونت داشته است.

ابوالحسن ضرّاب متوجّه می شود که شب ها وجود نازنین امام زمان (عجّ) به این خانه رفت و آمد دارند و پیرزن ساکن در آن منزل هم،شیعه و دوستدار اهل بیت(ع) است و توفیق خدمت به حضرت (عجّ)نصیبش شده.

بعد از چند روز ابوالحسن ضرّاب با واسطه کردن پیرزن با حضرت ارتباط برقرار می کند و پس از چند مرتبه پیغام بردن و آوردن، پیرزن دفتر کوچکی را به همراه خود آورده و به ابوالحسن ضرّاب می دهد و می گوید:

ایشان(امام زمان-عجّل الله فرجه و مخرجه) می فرمایند:

«هرگاه خواستی بر پیامبر و جانشینانش صلوات بفرستی ، بر طبق این نسخه صلوات بفرست.»(الغیبه شیخ طوسی ؛ فصل 3)

این دعای شریف از دعاهای ارزنده ای است که شایسته است بر آن مداومت شود و در هر وقت و هر هنگام بر خواندنش مواظبت گردد، به ویژه اوقاتی که به مولایمان صاحب الزّمان(عجّ) اختصاص بیشتری دارد،مانند شب و روز نیمه ی شعبان و شب و روز جمعه.

سیّد بزرگوار علی بن طاووس در کتاب «جمال الأسبوع» ، آن را در اعمال روز جمعه و جزء تعقیبات نماز عصر ذکر کرده و اینگونه توضیح داده است :

«ذکر صلوات بر پیامبر و آل او(ص) که از مولایمان حضرت مهدی(عجّ) روایت شده؛ و اگر تعقیبات نماز عصر جمعه را به خاطر عذری ترک کردی، پس به هیچ وجه این صلوات را ترک مکن به جهت مطلبی که خدای بزرگ ما را از آن آگاه فرموده است.»

از این جملع ی آخر سیّد (ره) استفاده می شود که از سوی مولایمان صاحب الزّمان (عجّ) در این باره فرمانی به او رسیده و این دلیل صحّت روایت است.(مکیال المکارم؛جلد2بخش7مقصد3)

فرازی از صلوات ضرّاب اصفهانی :

«اللهّم ... وَاستَأصِل مَن جَحَدَهُ وَستَهانَ بِأمرِه وَسَعی فی اِطفاءِ نُورِه و أرادَ إخمادَ ذِکرِه»

«خدایا ... و هر که او راانکار کرده و امرش را سبک شمرده و در خاموش کردن نورش کوشش نموده و قصد کمرنگ کردن نام و یادش را دارد، ریشه کن ساز»(مفاتیح الجنان؛ اعمال روز جمعه)

آری امام زمانمان(عجّ) بر عهده ی ما حقوقی دارند که از جمله ی آن ها ، گسترش پرتو نور او در سطح جامعه و زنده کردن یاد اوست.

عهد کردم به تو مشغول کنم دل ، که مرا

فارغ از یاد تو هرگز نکند مشغله ها

منبع:جنبش مصاف

بسم الله الرحمن الرحیم

السلام علیک یا مضطر الزمان یا مهدی عج أَمَّن یُجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَیَکْشِفُ ...  

در این مقاله با توفیق الهی و مدد مولا صاحب الزمان عج این غریب و مظلوم ال محمد صلوات الله علیهم و احادیث اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام جواب این سوال خیلی خیلی مهم و اساسی که ( چه کار کنیم تا امام زمان عج ظهور کنند ؟ ) از زبان خود اهل بیت علیهم السلام بیان شده است .

حدیث اول :

امام محمد بن علی الجواد علیه السلام فرمودند:
لو عُیّن لهذا الامر وقت لقست القلوب و لرجع عامّة الناس عن الاسلام و لکن قالوا: ما اسرعه! ما اقربه! تألفاً لقلوب الناس و تقریبا للفرج

اگر برای این امر وقتی تعیین شود دل ها را قساوت می گیرد و توده مردم از اسلام بر می گردند. بگویید: چه زود است! چقدر نزدیک است! تا دل مردم آرام گیرد و فرج نزدیک شود .

الکافی، ج 1، باب کراهیة التوقیت، ص 389؛ نعمانی، الغیبة، ص296?

این حدیث زیبا می فرماید به مردم بگوییم که فرج نزدیک است بدون تعیین وقت ، این یعنی مردم را به نزدیک بودن ظهور ترغیب و تشویق کنیم و ایشان را به این امر امیدوار کنیم (البته بدون اینکه برای این امر زمانی را تعیین کرده باشیم) چرا که خود این کار باعث نزدیک شدن ظهور می شود (تقریبا للفرج)

بنابراین یکی از مهم ترین کارها برای این امر ( چه کار کنیم تا امام زمان ظهور کنند ؟ ) همین کار است .

منبع:جنبش مصاف

ادامه مطلب

سخنانی از آیة الله بهجت(ره) در باب فرج امام<\/h2>

 

دلسوختگان برای فرج ما دعا کنند

در
این مطلب قطره‌ای از دریای معرفت ناب بزرگمرد تاریخ تشیع، حضرت آیةالله
العظمی بهجت را نسبت به امام زمان(عج)، از باب تبرک و به امید آنکه چراغ
راه و مایه عمل ما باشد، به حضورتان تقدیم می کنیم:

 

ـــ
بهترین کار برای به هلاکت نیفتادن در آخرالزّمان، دعای فرج امام زمان(عج)
است؛ البته دعایی که در همة اعمال ما اثر بگذارد. قطعاً اگر کسانی در دعا
جدّی و راستگو باشند، مبصراتی (دیدنی‌هایی) خواهند داشت. باید دعا را با
شرایط آن خواند و «توبه از گناهان» از جملة شرایط دعا است.

ـــ
ابتلائات شیعه امروز بسیار زیاد است. از ظلم و ستم و بلا و فشاری که بر سر
اسلام و مسلمانان به خصوص اهل ایمان می‌آید، کارد به استخوان رسیده است.
بیماری‌های مختلف و حوادث زیاد شده است. باید در مشاهد مشرّفه و مواقف
مهمّه برای رفع ابتلائات شیعه دعا کرد و تضرّع نمود. ما باید از همه
بخواهیم که متوسل شوند و دعا کنند و تضرّع نمایند تا بلکه فرجی حاصل شود.
دعای فرج اگر موجب فرج عمومی نشود برای دعا کننده موجب فرج خواهد بود.
إن‌شاءالله چنانچه در بعضی از روایات آمده: «دعا کنید که در آن فرج
شماست». برخی از مردم به مرحوم آقای شیخ حسنعلی تهرانی متوسل می‌شدند و
نتیجه می‌گرفتند ولی متوجّه امام عصر(عج) نیستند. ما باید به بیش از اینها
به امام عصر(عج)متوسل باشیم تا نتیجه بگیریم. اگر اهل ایمان، پناهگاه
حقیقی خود حضرت صاحب(عج) را بشناسد و به آن پناه برند امکان ندارد که از
آن ناحیه مورد عنایت واقع نشوند.

ـــ
از مهم‌ترین دعاها، دعای فرج امام زمان(عج) است. همه مشکلات مردم و
حکومت‌ها از غیبت آن حضرت است. برای رفع مشکلات اجتماعی و حوائج مردم باید
همان‌طوری دعا کرد که انسان برای رفع مشکل خودش دعا می‌کند. دعا اگر دعا
باشد تأثیر خواهد کرد».

ـــ خدا چه صبری داده به
حضرت غایب(عج) که هزار سال می‌بیند بر سر مسلمان‌ها چه بلاهایی می‌آید و
خود آنها چه بلاهایی بر سر هم می‌آورند و همه را تحمّل می‌کند. امیدواریم
خداوند برای یک مشت شیعة مظلوم، صاحبشان را برساند زیرا در عالم چنین
سابقه نداشته و ندارد که رئیس و رهبری از مریدان و لشکرش این قدر غیبت
طولانی داشته باشد. چه باید گفت؟ معلوم نیست تا کى! در تمام امّت‌های
گذشته مقدّر شده است ولی در هیچ امّتی چنین غیبتی با وقتِ نامعلوم و غیر
مقدّر اتفاق نیفتاده است.

ـــ اگر بدانیم دعای ما اثر دارد و باز
دعا نکنیم، مقصرّیم. حضرت غایب(عج) عجب صبری دارند! با اینکه از تمام آنچه
که ما می‌دانیم یا نمی‌دانیم اطّلاع دارد و از همة امور و مشکلات و
گرفتاری‌های ما باخبر است.

ـــ خود حضرت مهدی(عج) هم منتظر روز
موعود است و خودش می‌داند که چه وقت ظهور می‌کند. اینکه گفته می‌شود آن
حضرت وقت ظهورش را نمی‌داند، درست نیست. دعای تعجیل فرج دوای همة دردهای
ماست. می‌پرسند: «چرا این همه دعا می‌کنیم مستجاب نمی‌شود؟» [پاسخ این
است:] شرط استجابت دعا، توبه است. لذا ملائکه می‌گویند: چرا دعا را با
شرطش که توبه باشد به جا نمی‌آورید تا مستجاب شود؟ ما باید امام زمان(عج)
را حاضر فرض کنیم. هرجا می‌رود، برویم و می‌توانیم! ولی گویا نمی‌خواهیم
در راه رضای آن حضرت باشیم، نه اینکه رضای آن حضرت را نمی‌دانیم یا
نمی‌توانیم تحصیل کنیم. مهم‌تر از دعا برای تعجیل فرج، دعا برای ایمان و
ثبات قدم در عقیده و عدم انکار آن حضرت تا ظهور او می‌باشد. اگر ظهور آن
حضرت نزدیک باشد، باید هر کس خود را برای آن روز مهیّا سازد از جمله آنکه
از گناهان توبه کند. همین توبه باعث می‌شود که این همه بلاهایی که بر سر
شیعه آمده، از سر شیعه رفع و دفع گردد.

ـــ
آقایی که زیاد به مسجد جمکران می‌رود، می‌گفت: «امام زمان(عج) را در مسجد
جمکران دیدم به من فرمود: «به دل‌سوختگان ما بگو برای ما دعا کنند». او
هزار سال است که زندانی است. لذا هر کسی که برای حاجتی به مکان مقدّسی
مانند مسجد جمکران می‌رود باید که اعظم حاجت (بزرگ‌ترین خواسته) نزد آن
«واسطة فیض» یعنی فرج خود آن حضرت را از خدا بخواهد. حضرت غایب(عج) دارای
بالاترین علوم است و «اسم اعظم» پیش از همه در نزد خود آن حضرت است، با
این‌همه به هر کس که در خواب یا بیداری به حضورش مشرّف شده، فرموده است:
«برای من دعا کنید». در حالی که [امام زمان(عج)] مُرده را زنده می‌کند،
خود در زندان وسیع [دنیا] به سر می‌بَرد. امّا در مورد خود حق ندارد،
هرچند برای دیگران مخصوصاً در امور فردی عنایت خاصّی دارد امّا در امور
اجتماعی که مربوط به خود آن حضرت است، خیر! خدا کند ارتباط شیعه و اهل
ایمان، با امام زمان(عج) قوّت بگیرد تا در مقام صبر، صبر و تحمّل کنند.
[یقیناً] دعا در امر تعجیل فرج آن حضرت مؤثر است، امّا نه لقلقة زبان و
«عجّل فرجه» خشک و خالى. دعای فرج مثل نماز نافله، عمل مستحبّی است. یعنی
راستی وجدّی از غیبت امام متأثر باشیم و از خدا بخواهیم که فاصلة هزار و
چندصد ساله را که میان مردم و «واسطة فیض» افتاده است، برطرف شود و به
پایان برسد. دعای باحالِ حُزن و اندوه و با تأثر قلبی از مردم واقع
نمی‌شود. اگر می‌شد، قطعاً وضع این‌طور نبود. راه خلاص از گرفتاری‌ها،
منحصر است به دعا کردن در خلوات برای فرج ولیّ‌عصر(عج) آن هم با خلوص و
صدق نیّت و همراه با توبه تا رابطة ما با ولیّ‌امر و امام زمان(عج) قوی
نشود، کار ما درست نخواهد شد و قوّت رابطة ما با ولیّ‌امر(عج) هم در اصلاح
نفس است.

راه‌های ارتباط با امام عصر(عج)

ـــ راه ایجاد و
ارتباط با اهل بیت(ع) و مخصوصاً حضرت ولیّ‌عصر(عج) عبارت است از «معرفت
خداوند متعال» و بعد «اطاعت محض از پروردگار». این دو، موجب حبّ به خداوند
و محبّت نسبت به همة کسانی که خداوند آنها را دوست می‌دارد؛ مثل انبیا و
اوصیا مخصوصاً علاقه و ارتباط با محمّد و آل محمّد(ع) می‌شود که
نزدیک‌ترین آنها به ما حضرت صاحب‌الامر(عج) است.

ـــ
لازم نیست که انسان در پی این باشد که به خدمت حضرت ولیّ‌عصر(عج) تشرّف
حاصل کند. بلکه شاید خواندن دو رکعت نماز و سپس توسل به ائمه(ع) بهتر از
تشرّف باشد، زیرا هرجا که باشیم آن حضرت می‌بیند و می‌شنوند. ضمناً عبادت
در زمان غیبت افضل از عبادت در زمان حضور است و زیارت هر کدام از ائمه
اطهار(ع) مانند زیارت خود حضرت حجّت(عج) است.

ـــ
در زمان غیبت عنایات و الطاف امام زمان(عج) نسبت به محبّان و شیعیانش زیاد
دیده شده. باب بقا و حضور کلّاً مسدود نیست، بلکه اصل «رؤیت جسمانی» را هم
نمی‌شود انکار کرد. ما در دریای زندگی در حال غرق شدن هستیم. دستگیری
«ولیّ خدا» لازم است تا سالم به مقصد برسیم. باید به ولیّ‌عصر(عج) استغاثه
کنیم که مسیر را روشن سازد و ما را تا مقصد همراه خود ببرد.

ـــ
کجا رفتند کسانی که با صاحب‌الزّمان(عج) ارتباط داشتند؟ ما خود را بیچاره
کرده‌ایم که قطع ارتباط نموده‌ایم و گویا هیچ چیز نداریم. اگر بفرمایید:
به آن حضرت دسترسی نداریم؟ جواب شما این است که چرا به انجام واجبات و
ارتکاب محرّمات ملتزم نیستید. او به همین امر از ما راضی است. ترک واجبات
و ارتکاب محرّمات، حجاب و نقاب دیدار ما از آن حضرت است.

ـــ
تنها پیدا کردن و دیدن آن حضرت(عج) مهم نیست. زیرا دیدن آن حضرت در عرفات
یا در جای دیگر که همیشه میسور نمی‌شود و ممکن نیست. [امّا] اگر مشرّف
شدید به آن حضرت نگویید که از خدا برای من زن، خانه، دفع فلان بیماری یا
امراض به‌خصوص و... بخواه. زیرا اینها چندان اهمیت ندارد. همچنین آقای
دیگری گفت: در اعتکاف مسجد کوفه آن حضرت را در خواب دیدم که به من فرمود:
اینهایی که به اینجا آمدند از مؤمنین خوب هستند ولی هر کس حاجتی دارد و
برای برآورده شدن حاجت خود آمده است مانند خانه، فرزند. و هیچ‌کدام برای
من نیامده‌اند. مطلب همین‌طور است. هر کدام در فکر حوائج شخصی خود هستیم و
به فکر آن حضرت نیستیم.

ـــ هر کسی باید به فکر خود
باشد و راهی برای ارتباط با حضرت حجّت(عج) و فرج شخصی خویش پیدا کند؛ خواه
ظهور و فرج آن حضرت دور باشد یا نزدیک. عده‌ای بوده‌اند که گویا حضرت غایب
در پیش آنها حاضر و ناظر بوده است. آن حضرت آن‌قدر به ما نزدیک و از حال
ما باخبر است امّا ما از او غافل و بی‌خبریم و می‌پنداریم که دوریم! حیف
که ما قدردانِ نعمتِ ولایت نیستیم.

ـــ حاج محمّدعلی فشندی(ره)
هنگام تشرف به محضر حضرت صاحب(عج) عرض می‌کند: مردم دعای توسل می‌خوانند و
در انتظار شما هستند و شما را می‌خواهند و دوستان شما ناراحتند. حضرت
می‌فرماید: دوستان ما ناراحت نیستند! کسانی که منتظر فرج هستند که برای
خدا و در راه خدا منتظر آن حضرت باشند، نه برای برآوردن حاجات شخصی خود.
آرى! تشنگان را جرعة وصال و شیفتگان جمال را آب حیات و معرفت می‌دهند. آیا
ما تشنة معرفت و طالب دیدار هستیم و آن حضرت آب نمی‌دهد با آنکه کارش
دادرسی به همه است و به مضطرّان عالم رسیدگی می‌کند؟!

ـــ آن حضرت
از چشم ظالمان محجوب (پنهان) است. «المحجوب عن اعین الظالمین» امّا کسانی
که نه ظالمند و نه رفیق ظالمند و نه با ظالمان معاشرند و نه در خانه و
محلّة ظالمان هستند، آن حضرت از دیدة آنها محجوب نیستند. ثانیاً دیدن با
چشم موضوعیت ندارد بلکه طریق و وسیله‌ای است برای حصول یقین. اگر آدم از
پشت پرده، صدایی را شنید و بودن گوینده‌ای را یقین کرد و او برای ما
خبرهایی داد که مطابق با واقع شد، [ما] به وجود گوینده، یقین پیدا می‌کنیم
هرچند چشمانمان او را نبیند. ثالثاً همین دیدن را خیلی از بزرگان علمای ما
هم ادّعا کرده‌اند، که اگر بگوییم آنها دروغگو بوده‌اند، دیگر معلوم است
که ما در چه حالی هستیم.

از

تبیان

طبقه بندی: امام زمان(عج)،  ظهور،  آیه الله بهجت،  فرج