---«(بسم الله الرّحمن الرّحیم و به ذکر الحجة بن الحسن العسکری)»---

امام خود را بشناس(امام صادق-علیه السّلام-کتاب الغیبة ؛ب 25 ح 1)

آیت الله العظمی آقای اراکی (ره) نقل کردند که:

آقای سیّد علی هاشمی بجنوردی که از شاگردان خوش فهم من بود و من از او خوشم می آمد،مدّت مدیدی اورا ندیه و از او هم اطّلاعی نداشتم؛ تا اینکه کنار مرقد آقای حاج شیخ عبد الکریم حائری(ره) با او برخورد کردم. پس از احوال پرسی،ایشان قضیّه ای را نقل کرد و گفت:

چندی پیش یکی از چشمانم عیبی پیدا کرد و دکتر تشخیص داد غدّه ای در مغز من به وجود آمده که می باید کاسه ی سر برداشته شود .من از این جریان خیلی بی تاب شدم .بعضی از دوستان گفتند:

ذکر یونسیّه با شرایط مخصوصی که دارد در بر آوردن حوائج خیلی مؤثر است.

من به آن ذکر مداومت کردم تا اینکه پای کرسی خوابیده بودم،در عالم خواب قافله ای در هوا دیدم که به اطراف خانه ی خدا می روند،و در جلو ی آنها امام عصر(عجّ)  سوار بر اسب است.

وقتی که به من رسیدند پیش خود گفتم:حالا حضرت(عج) به من توجّه می کنند؛ولی توجّه نفرمودند و رد شدند.من شروع کردم به ناله و زاری و اظهار تأثّر از این که امام به من توجّه نکردند.

ناگهان دیدم امام برگشتند و انگشت مبارکشان را بر چشم من گذاشتند.

از خواب بیدار شدم و متوجّه شدم که چشم، عیب و علّتی ندارد.بعد از آن به دکتر مراجعه کردم؛پس از عکس و معاینه گفتند: اثری از غدّه در سر هم وجود ندارد.(روزنه هایی از عالم غیب؛آیت الله سیّد محسن خرازی ،ص31)

امام رضا (ع) فرمودند:

«امام یگانه ی زمان خویش است،کسی هم سطح او نباشد و دانشمندی با او برابری نکند.»(اصول کافی،کتاب الحجّه)

در یکی از زیارت های امام زمان (عجّ) خطاب به ایشان عرض می کنیم:

به درستی که تو خزانه دار هر علم و گشاینده ی هر بسته ای هستی.(مفاتیح الاجنان)

آیت الله بهجت فرمودند:

حضرت غایب،دارای بالاترین علوم است،اسم اعظم بیش از همه در نزد خود آن حضرت است.(در محضر آیت الله بهجت،ج2،ص299)

به پا شود رستخیز،چو رخ هویدا کند

هزار ها مرده را،به یک دم إحیا کند

از رخ تابان خود،صر ید بیضا کند

بنده ی درگاه او،کار مسیحا کند

مادر گیتی چو او،پسر به دوران ندید...

«الهّم عجّل فرج مولانا الامام الهادی المهدی القائم بالامرک و جعلنا من خیرٍ انصاره ی و اعوانه ی»
 - آماده ی ظهورش -

منبع : جنبش مصاف

---«(بسم الله الرّحمن الرّحیم)»---

«بنفسی أنت من نازحٍ ما نزح عنّا»

«جانم به فدایت ؛ اگر چه از نظرم دوری امّا از ما جدا نیستی»(دعای ندبه)

حاج میرزا محمّد رازی ساکن نجف اشراف می فرماید:

«من بسیار مشتاق زیارت حضرت بقیّة الله الاعظم(عجّ) بودم و همیشه با خود می گفتم:اگر من هم جزء شیعیان آن حضرت بودم،حتمأ به شرف ملاقات ایشان در خواب یا بیداری میرسیدم،پس لابد شایسته ی آن نیستم و در من کوتاهی ای هست؛ و از این موضوع ترس و اضطراب زیادی داشتم.

این افکار بود تا اینکه موفّق به زیارت امام هشتم حضرت رضا (ع) گردیدم و پس از زیارت، به نجف اشرف برگشتم و چند روزی گذشت.شبی در خواب دیدم:

شخصی به من گفت:«امام عصر(عجّ) به نجف تشریف آورده اند.»پرسیدم :کجا هستند؟گفت: «در مسجد هندی» (از مساجد معتبر نجف اشراف)همین که این خبر را شنیدم،خوشحال شدم و با سرعت و عجله ی تمام،به قصد زیارت و رسیدن به شرف حضور آن بزرگوار به طرف مسجد هندی روانه شدم،وقتی داخل مسجد شدم،دیدم که آن حضرت کنار مسجد ایستاده اند و اجتماع مردم به حدّی است که راه عبور را بسته است و  نمی شود  به حضرت نزدیک شد.

نا امیدانه ایستادم و با خود گفتم:مردم در همه ی کارها پیش دستی می کنند و به دیگری راه نمی دهند.

ناگهان دیدم آن بزرگوار سر مبارک را بلند کردند و نظری به سوی جمعیّت انداختند،در این هنگام چشم مبارکشان به من افتاد و با اشاره ی دست،مرا به سوی خود خواندند.جمعیّت وقتی این نوع مهربانی را از حضرت(عجّ) نسبت به من دیدند،راه را باز کردند و من خدمتشان رسیدم.آن بزرگوار به من اظهار لطف و مرحمت نمودند و فرمودند:

«وقتی که از مشهد مراجعت کردی،ما در آن بالاخانه به دیدنت آمدیم ، ولی تو ما را نشناختی.»

این مطلب را که شنیدم ، فهمیدم آن بزرگوار در یکی از روز های بعد از مراجعت از مشهد که در بالا خانه ی بیرونی منزل برای مردم نشسته بودم،تشریف آوردند در حالی که در لباس معمول اهل نجف بوده اند و من تصوّر کرده ام از نجفی هایی هستند که به قصد ثواب  به دیدن من آمده اند و اصلأ متوجّه این که مولای من و بلکه آقای اهل زمین و آسمان هستند نشده ام.

از این کلام شرمنده شدم و از خواب بیدار شدم.به خاطر تشرّف به خدمت آن سرور در بیداری و خواب ، خیلی خوشحال شدم و به شکرانه ی این نعمت عظمی و این که در شمار اهل آن درگاه هستم، سجده ی شکری به جا آوردم.»(دار السّلام شیخ محمود عراقی-ره- ص 494)

تو در میان جمعی و من در تفکّرم

کاندر کجا برآیم و پیدا کنم تورا؟!

«الهّم عجّل فرج مولانا الامام الهادی المهدی القائم بالامرک و جعلنا من خیرٍ انصاره ی و اعوانه ی»

منبع: جنبش مصاف

---«(بسم الله الرّحمن الرّحیم و به ذکر الحجة بن الحسن العسکری)»---

اهل فارس(ایرانیان) از ما اهل بیت هستند.

(پیامبر اکرم-صلّی الله علیه و آله و صلّم-چشم اندازی به حکومت مهدی،ص46)

در جنگ جهانی اول،دو میهمان نا خوانده از چپ و راست به ایران ریختند.اوضاع کشور ما در آن زمان خیلی متشنّج شده بود.ایران کشور بی صاحبی شده بود که برای تصاحب آن به آن هجوم آورده بودند.مردم ایران مضطرب و منقلب بودند و هیچ تکیّه گاهی نداشتند.

در آن زمان مرحوم نائینی (از علمای بزرگ شیعه در آن زمان) شکایت های زیادی به ساحت امیرالمؤمنین(ع) و ائمه ی طاهرین(ع)می کرده است،به خصوص شکایت های این پیشامد عظیم را به یشگاه مبارک امام زمان(عجّ) می برده است:«یا بن العسکری،ایران چنین و چنان شده است؛مردم بی سر و سامان و بی پناه شده اند،نظم و امنیّت بر باد رفته است...»این چنین به محضر امام زمان(عجّ) شکایت می کرده است.

مرحوم میرزای نائینی (قدّس) فرمودند:

من خیلی نا امید و متوسّل شدم و به امام زمان(عجّ) شکایت کردم؛یک روز همین طور که متوسّل شده بودم،بر من مکاشفه ای شد و حضرت بقیّة الله (عجّ-ع)را زیارت کردم.دیدم که حضرت ایستاده اند و دیوار مرتفع و سر به فلک کشیده ای حدود ده،بیست متر در آنجا بود.حضرت(عجّ) با انگشت به من اشاره کردند که نگاه کنم.دیوار به طرز وحشتناکی کج شده بود.بعد دیدم که انگشت حضرت به طرف دیوار است و به من اشاره کردند که نگاه کن.بعد حضرت فرمودند:

«این دیوار ایران است،کج می شود امّا با انگشتمان نگهش داشته ایم ؛نمی گذاریم خراب شود.اینجا شیعه خانه ی ماست،کج می شود امّا نمی گذاریم خراب شود.»(مجالس حضرت مهدی(عجّ)؛ص261)

امام خمینی (ره)فرمودند:

«من با جرأت مدعی هستم که ملّت ایران و توده ی میلیونی آن در عصر حاضر،بهتر از ملّت حجاز در عهد رسول الله (ص) و کوفه و عراق در عهد امیرالمؤمنین(ع) و حسین ابن علی(ع) می باشند.»(صحیفه ی امام؛ج21،ص410)

دلش به ما عجمی زادگان بود مایل

اگر چه لیلی صحرا نشین ما عربی است

«الهّم عجّل فرج مولانا الامام الهادی المهدی القائم بالامرک و جعلنا من خیرٍ انصاره ی و اعوانه ی»

---«(بسم الله الرّحمن الرّحیم)»---

از امام زمان(عج) بترسیم یا نه؟!

بعضی ها آمده اندو در باره ی حضرت مهدی(عج) تبلیغات خشنی کرده اند و حتّی بعضی کتب به دروغ این مطلب را نوشته اند(که سندی معتبر ندارد)که حضرت مهدی(ع) آنقدر افراد را می کشند که خون صفحه ی زمین را فرا می گیرد و تا رکاب حضرت بالا می آید.

این قبیل روایات دروغین،ساخته و پرداخته ی دست دشمنان است.هدف این است که رابطه ی عاطفی با حضرت را کم کنند.

حضرت مهدی(ارواهنا له الفدا)مبلّغ رحمت خداست ، کانون عاطفه و محبّت و انسانیّت هستند.انقلاب حضرت در درجه ی اول یک انقلاب نظامی نیست،در درجه ی اول یک انقلاب فرهنگی است.ما حدیث بسیار پر معنایی داریم که می فرماید:

«إذا ظهر المهدی،وضع الله یده علی رؤوس الانام» : هنگامی که حضرت مهدی ظهور می کند،خدا دست مهدی را بر سر مردم می گذارد«فأکمل بها عقولهم» : پس عقل مردم کامل می شود.

آن زمان است که تحوّل فرهنگی پیدا می شود و به استقبال حکومت مهدی(عج) می روند.

پس اگر کشتاری واقع می شود،مال آن گروهی است که دشمن حق و عدالت اند و الّا بقیه از طریق انقلاب فرهنگی است... .

حضرت ولی عصر(ع) محبوب دلهاست و به همی ی بشریّت علاقه دارند،این الفاظ دشمنان نباید میان آن حضرت و مردم جدایی بافکند.

ما یک زیارت خوبی داریم.. و آن زیارت آل یاسین است،بعدش هم یک دعاست که من دو سه جمله از این زیارت و دعای بعدش را خدمت شما می خوانم:

در آنجا در باره ی حضرت مهدی(عج)،ما می گوییم:النّ«الولی النّاصح» : خیر خواه جهان بشریّت است؛«سفینة النجات» :کشتی نجات است که ما را از غرق شدن در آب نجات می دهد نه این که افراد را غرق کند؛«علم الهدی» :پرچم هدایت است؛«نور أبصار اوری» : نور چشمان تمام دنیاست؛«خیر من تقمص و ارتدی»بهترین فرزندان آدم است و «مجلی العمی»نا بینایی ها و نا آگاهی ها را از بین می برد.

بنابراین،حضرت مهدی کانون محبّت،کانون عاطفه و خیر خواه همی ی بشریّت است و از هر نظر،کسی است که به وسیله ی انقلاب فرهنگی،دنیا را پر از عدل و داد می کند.ایشان کسی نیستند که آنقدر خون بریزند که خون تا رکابشان برسد.اینها سخنان دشمنانی است که می خواهند جدایی بیافکنند.(لازم به ذکر است که ایشان گردن آن طور که وصف شده نمی زنند،تنها شیطان جسمیّت پیدا می کند و ایشان طی نبردی حماسی ،این ملعون مرتود را گردن خواهند زد و این پایان شیطان رجیم در دنیا خواهد بود.ولی نفس عمّاره همچنان باقی خواهد ماند.)

در احادیث ما،مهدی(عج) به دو چیز شبیه شده است:

اول به نور آفتاب عالم تاب،نوری که تربیّت کننده است و نابود کننده نیست.

دوم به «ماء معین»؛یعنی آب جاری که کارش زنده کردن است،حیات است،همه ی این موجودات زنده از برکت آب زنده اند،

مهدی (عج) آب جاری و نور آفتاب است؛یعنی کانون هدایت،محبّت،پرورش و تربیّت است.حضرت مهدی(عج) این چنین مؤقعیّتی دارد.

(سخنرانی حضرت آیت الله مکارم شیرازی؛هزار و یک نکته پیرامون امام زمان(عج)،نکته ی 766)

منبع: جنبش مصاف

---«(بسم الله الرّحمن الرّحیم)»---

 أبان ابن تغلب (از شاگردان امام صادق علیه السّلام) از امام صادق (ع) پرسید:

اگر کسی تمام امامان (ع) را بشناسد ولی امام زمانش را نشناسد،"مؤمن" است؟

حضرت(ع) فرمودند:خیر

 دوباره پرسید:آیا "مسلمان" هست؟

حضرت (ع) فرمودند:بله(بحار الأنوار؛ج33،ص96)

 امام صادق(ع) به صراحت در این کلام نورانی اعلام می کنند که بدون شناخت امام زمان(هر دوره)،نمی توان خود را مؤمن دانست، بلکه نهایتأ عنوان «مسلمان» بر انسان بار می شود.(اسلام آوردن تنها در این دنیا به درد می خورد تا روز قیام ، امّا آن ایمان است که در روز قیام ، روز رجعت و روز قیامت -ایّام الله- و نیز پس از مرگ به داد انسان خواهند رسید؛ در زیارت شریف آل یس چنین عرض می شود:یوم لا ینفع النفس ایمانها:روزی که هیچ چیز فایده ای (برای شخص) نخواهد داشت جز ایمانش-مفاتیح الاجنان-)    توجه به این نکته ضروری است که شرط رستگاری و سعادت جاودانه ی اُخروی، «ایمان» است نه فقط «اسلام».

 پرسش:

معرفت و شناخت امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشّریف)به چه معناست؟

جواب: شناختی که واجب و لازم است و با نداشتنش نمی توان به یک شخص،"مؤمن"گفت،دو بعد دارد:

1-شناخت شخص امام به نام و نام پدران(شناخت شناسنامه ای)؛

2-شناخت صفات و ویژگی های و خصوصیات او.

راه بدست آوردن این دو نوع شناخت، هم مطالعه و تفکّر در احادیث و روایاتی است که از ناحیه ی اهل بیت(ع) به دست ما رسیده و نیز مطالعه و دقّت در کتُبی که بزرگان علما، در ارتباط با معارف مهدوی به رشته ی تحریر در آورده اند.

در آخر اینکه

هنوز افرادی پیدا می شوند که بحث از معارف مهدوی امام زمانی را جدّی نگرفته اند!

- کاری از فعّالان ظهور مشهد- جنبش مصاف

آیا در قرآن مجید آیاتی درباره حضرت مهدی آمده است ؟

در قرآن مجید آیات بسیاری درباره حضرت مهدی آمده است که بزرگان دین در کتب معتبر آورده اند.

از آن جمله علامه مجلسی که در بحارالانوار بابی را به ذکر شصت آیه از قرآن مجید که به قیام امام زمان تاویل شده اختصاص داده است و ما در این جا به چند نمونه اکتفا می کنیم :

1-در زبور حضرت داود بعد از کتب آسمانی نوشتم که زمین را بندگان صالح ما به ارث می برند.(انبیاء 105)

اینان قائم آل محمد (عج) و یاران او می باشند.

2-خدا فرستاده خود را با دین حق فرستاد تا به همه دین ها غلبه کند هرچند مشرکان نخواهند.(صف 9)

بنابر روایتی از امام رضا (ع) نقل شده که این آیه درباره قائم آل محمد (عج) است وی امامی است که خداوند او را بر تمام کیش ها پیروز گرداند.

3-خداوند به کسی از شما که ایمان بیاورد و عمل صالح انجام دهد وعده داده که آنها را نماینده خود در زمین قرار دهد چنان که همانند آنه را سابقا خلیفه کرد و ثابت می دارد دین آنها را که برای آنها برگزید. ترس آنها را تبدیل به امن کنیم و ایشان هیچ گاه به من شرک نورزند.(نور54)

در کتاب غیبت شیخ طوسی روایت شده که این آیه نیز درباره حضرت مهدی و یاران او نازل شده است.

4-ما اراده کردیم بر آنان که در زمین زبون گشتند منت نهیم و آن ها را پیشوایان و وارثان زمین قرار دهیم.(حدید15)

در غیبت شیخ طوسی روایت است از امیر مومنان که در تفسیر این آیه فرمود: اینان که در زمین ضعیف گشته اند آل پیغمبرند که خداوند مهدی آنها را بر می گزیند تا آنان را عزیز و دشمنان آنها را ذلیل گرداند.

5-بدانید که خداوند زمین را بعد از مردنش دوباره زنده می گرداند. ما آیات خود را برای شما بیان کردیم تا در آن باره تعقل کنید.(حدید 26)

شیخ طوسی از بن عباس نقل کرده است که گفت : خداوند زمین مرده را بعد از بیدادگری اهل آن با ظهور قائم آل محمد اصلاح کند. (رجوع شود به مهدی موعود ترجمه علی دوانی  صص246-272)

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

آیا اهل سنت هم به حضرت مهدی ایمان دارند؟

آنچه در کتاب های اهل سنت درباره مساله مهدویت آمده اگر بیش تر از کتاب های شیعه نباشدکم تر نیست.

احادیث بسیاری از پیامبر درباره ظهور و خروج آن حضرت و رجعت دوستان و دشمنان او در کتاب های اهل سنت نقل شده است. تنها اختلافی که اهل سنت در این باره با شیعه دارند  این است که شیعه معتقد است که حضرت زنده هستند ولی بعضی از اهل سنت معتقدند که او در آخر الزمان به دنیا خواهد آمد.

---«(بسم الله الرّحمن الرّحیم و به ذکر الحجة بن الحسن العسکری)»---

مهدویّت از دید گاه امام خامنه ای(حفظه الله تعالی)

1-آثار فردی معرفت و اعتقاد به امام زمان (عجّ):

«نفس پیوند قلبی و تذکّر و توجّه روحی به آن مظهر رحمت و قدرت و عدل حق تعالی(عجّ)،انسان را عروج و رشد می دهد و وسیله ی پیشرفت انسان را روحأ و معنأ فراهم می کند.این یک میدان وسیعی است.هر کس در باطن و قلب و دل و جان خود،با این بزرگوار مرتبط باشد،بهره ی خودش را خواهد برد.البته توجّه به کانون نور باید توجّه حقیقی باشد.لقلقه زبان در این زمینه تأثیر چندانی ندارد.اگر انسان روحأ متوجّه و متوسّل شد و معرفت کافی برای خود به وجود آورد،بهره ی خودش را خواهد برد.»

2-آثار اجتماعی و عمومی اعتقاد به امام زمان(عجّ):

«اعتقاد به قضیّه ی مهدی(عجّ) و موضوع ظهور و فرج و انتظار،گنجینه ی عظیمی است که ملّت ها می توانند از آن بهره های فراوانی ببرند.

شما کشتی ای را در یک دریای طوفانی فرض کنید.اگر کسانی که در این کشتی هستند،عقیده داشته باشند که اطراف آنها تا هزار فرسنگ،هیچ ساحلی وجود ندارد و آب و نان و وسایل حرکت اندکی داشته باشند،کسانی که در این کشتی هستند چه کار می کنند؟

آیا هیچ تصوّر می شود که اینها برای آن که حرکت کنند و کشتی را پیش ببرند،تلاشی بکنند؟

نه؛چون به نظر خودشان مرگشان حتمی است.وقتی انسان مرگش حتمی است ، دیگر چه حرکت و تلاشی باید بکند؟امید و افقی وجود ندارد.یکی از کارهایی که می توانند انجام دهند  این است که در این مجموعه ی کوچک،هر کس به کار خودش سرگرم شود.کسی که اهل آرام مردن است،بخوابد تا بمیرد و آن که  اهل تجاوز به دیگران است،حق دیگران را بگیرد تا چند ساعتی بیشتر زنده بماند.

طور دیگر هم این است که کسانی که در همین کشتی هستند، یقین داشته باشند و بدانند که در نزدیکی آنها ساحلی وجود دارد.حالا اگر دور یا نزدیک است و چه قدر کار دارند تا به آن جا برسند.معلوم نیست؛ امّا قطعأ ساحلی که در دست آنهاست،وجود دارد.این فراد چه کار می کنند؟این ها تلاش می کنند خود را به ساحل برسانند و اگر یک ساعت هم به آنها وقت داده بشود،از آن یک ساعت برای حرکت و تلاش صحیح و جهت دار ، استفاده خواهند کرد و فکرشان را روی هم  خواهند ریخت و تلاششان را یکی خواهند کرد تا شاید بتوانند خود را به آن ساحل برسانند.

امید ، چنین نقشی دارد.همین قدر که امیدی در دل انسان به وجود آمد،مرگ بال های خود را جمع می کند  و کنار میرود.امید موجب می شود انسان  تلاش و حرکت کند،پیش ببرد ، مبارزه کند و زنده بماند...

بشریّت در طول تاریخ و حیات اجتماعی،مثل همان سرنشینان کشتی طوفان زده ، همیشه گرفتار مشکلاتی از سوی قدرتمندان و قویدستان و مسلّطین بر أمور انسان های مظلوم بوده است.امید،موجب می شود که انسان مبارزه کند و راه را باز نماید و پیش برود.

وقتی به شما می گویند انتظار بکشید،یعنی این وضعیّتی که امروز شما را رنج می دهد و دلتان را به درد می آورد، ابدی نیست و تمام خواهد شد.ببینید چه قدر انسان حیات و نشاط پیدا می کند.این نقش اعتقاد به امام زمان (عجّ) است...

این گزارش مربوط به گروه های تبلیغی مسیحیّت در شمال آفریقاست.گزارشگر می نویسد:

«یکی از مشکلات ما در سر راه تبلیغ مسیحیّت و پیشرفت استعمار در شمال آفریقا و منطقه ی تونس و مغرب این است که این مردم اعتقاد دارند که مهدی موعود(عجّ) خواهد آمد و اسلام را سر بلند خواهد کرد.»

عقیده به امام زمان(عجّ) نمی گذارد مردم تسلیم بشوند.

ما امروز برای انتظار باید باب بخصوصی در زندگی خود باز کنیم.

(بیانات مقام معظّم رهبری؛سیمای معصومین در آئینه ی نگاه رهبری)

lمنبع:جنبش مصاف

---«(بسم الله الرّحمن الرّحیم)»---

فقط گناهکاران بخوانند!

سید ابن طاووس (ره) می فرماید:

سحر گاهی در سرداب مقدّس سامرّا بودم،ناگهان صدای مولایم امام زمان(عجّ) را شنیدم که برای شیعیان خود دعا می کردند و عرضه می داشتند:

«خدایا،شیعیان ما را از شعاع نور ما و باقی مانده ی طینت (گِل) ما خلق کرده ای ؛آنها گناهان زیادی با اتّکاء بر محبّت و ولایت ما انجام داده اند؛اگر گناهان گناهی است که در ارتباط با توست، از آنها بگذر که ما را راضی کرده ای.و آنچه از گناهان آنها در ارتباط خودشان هست خودت بین آنها را اصلاح کن...وآنها را از آتش جهنّم نجات بده،و آنها را با دشمنان ما در خشم و غضب خود جمع نفرما.»(برکات حضرت ولی عصر - عجّل الله تعالی فرجه الشّریف-؛ص399)

گرچه امام زمانمان(عج) از گناهان و خطاهای ما آزرده خاطر می شوند،همچنان که در نامه ای مرقوم فرمودند:

«جاهلان و احمق های شیعه و کسانی که بال پشه از دینداری آنان برتر و محکم تر است، ما را آزار می دهند.»(احتجاج؛474/2)

اما باز هم مانند پدری مهربان، برای گناهکاران شیعه دعا می کنند و از خدا برای آنان طلب آمرزش می نمایند؛و جالب تر اینکه به خداوند متّعال عرضه می دارند:

«...اگر آنها را بیآمرزی،ما را راضی کرده ای...»

(البته این به معنی آن نیست که گناه کنیم و مطمّئن باشیم که بخشیده می شویم...)

کجایند گناهکارانی که به بهانه ی کثرت گناه و معصیّت ، از امام رئوفشان می ترسند و ظهورش را به ضرر خود می دانند؟!

هرچند گناه ما دلت آزارد

   لطف و کرم تو بر سر ما بارد

یک چیز ز نوکری خود فهمیدم

   ارباب هوای نوکرش را دارد

منبع: جنبش مصاف

---«(بسم الله الرّحمن الرّحیم)»---

امام باقر (ع) فرمودند:

«در صاحب این أمر(حضرت مهدی-عجّل الله تعالی فرجه الشّریف)،چهار شباهت به چهار پیامبر وجود دارد... .امّا شباهت به یوسف،زندانی بودن است.»(کمال الدّین و تمام النّعمه ؛ب 32،ح6)

آیت الله بهجت (ره) فرمودند:

«حضرت غائب(عج) در حالی که مرده را زنده می کند،خود در زندانی وسیع به سر می برد،امّا در مورد خود حق ندارد،هر چند برای دیگران مخصوصأ أمور فردیّه عنایت خاصّی دارد،امّا أمور اجتماعیّه که مربوط به خود آن حضرت است،خیر!»(در محضر آیت الله بهجت؛ج2،ص299)

اما

کلید این زندان در دست ماست:

امام زمان(عج) در نامه ای مرقوم فرمودند:

«اگر شیعیان ما...در راه وفای به عهدی که بر دوش دارند(یعنی یاری ما)همدل می شدند،هرگز سعادت ملاقات با ما از ایشام به تأخیر نمی افتاد و سعادت دیدار ما به سرعت نصیب آنان می گشت.»(احتجاج؛ج2،ص602)

(مقصود ظهور است نه فقط دیدن حضرت؛زیرا چنانچه همه ی شیعیان در یاری حضرت(عج) همدل شوند،می باید امام با همه ی آن ها ملاقات کند و در این حالت دیگر غیبت معنایی ندارد و حضرت غیبتی نخواهند داشت.)

پیامبر اکرم (ص) فرمودند:

«امام مانند کعبه است که مردم باید به نزد او روند نه آنکه او به سمت مردم آید.»(بحار الأنوار؛ج36،ص353)

نکته ی مهّم اینکه :

تا مردم نسبت به حضرت شناخت پیدا نکنند و جای خالی وجود مبارک ایشان را احساس نکنند،همچنان در رکود و سکون باقی خواهند ماند و حرکتی در راستای ظهور،نخواهند کرد.

به این روایت دقّت کنید:

امام باقر(ع) فرمودند:

«هیچ عملی بدون معرفت پذیرفته نمی شود.وهیچ معرفتی هم بدون بدونعمل نخواهد بود.و هر کس معرفت داشته باشد،معرفت او راهنمای عملش می شود و آن که معرفت ندارد،در واقع عملی هم ندارد.»(میزان الحکمه؛ج6،ص131)

نتیجه ی نهایی:

شناخت امام زمان(عج)==>حرکت و خواست مرد==>ظهور

           (گام اول)                 (گام دوم)            (هدف مطلوب)

(این مسأله با جزئیّات و توضیحات بهتر و بیشتر در مقاله ی این حقیر تحت عنوان«چرا امسال سال فرج است اگر بخواهیم»نیز ذکر شده است.)

- کاری از فعّالان ظهور مشهد - جنبش مصاف

---«(بسم الله الرّحمن الرّحیم)»---

آیت الله سید مرتضی مجتهدی سیستانی می نویسد:

«مرحوم حاج شیخ حسنعلی اصفهانی(معروف به نخودکی) از دوران کودکی به عبادت و ریاضات اشتغال داشته و زحمات فراوان و طاقت فرسایی را برای رسیدن به اهداف بلند روحی متحمّل شده بودند که فوق العادّه مهّم و پر زحمت بوده است.

آن بزرگوار هر چه ذکر و ورد و ختم و نماز و آیات قرآنی که در مدّت عمر خود از کودکی انجام داده بودند را یادداشت کرده بودند و در کتابی جمع آوری نمودند؛ و چون در این کتاب رازها و نکات مهمّی وجود داشت، صلاح نمی دانستند که در اختیار همگان قرار دهند، به همین جهت آن را مخفی نگه داشته و در دسترس افراد قرار نمی دادند.

 مرحوم پدرم (پدر راوی) در ارتباط با آن می فرمودند:

مرحوم حاج شیخ حسنعلی اصفهانی در اواخر حیات خود ، آن کتاب را به مرحوم آیت الله حاج سیّد علی رضوی دادند.»

مقصود از نقل این جریان، نکته ی مهّمی است که مرحوم حاج شیخ در آخر آن کتاب مرقوم فرموده اند.

نکته ای که باید درس مهمّی باشد برای همه ی کسانی که در راه معنویّات و سیر و سلوک شرعی سعی می کنند.

آنچه ایشان در آخر کتاب خود نوشته اند ، این است:

ای کاش این اذکار و ختومات و این وردها و زحمات را در راه نزدیک شدن و تقرّب به امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف-علیه الصّلاة و السّلام-ارواحنا له الفدا) انجام می دادم.(سحیفه ی مهدیّه؛مقدّمه)

دل را به جز تو بر کسی نبستم مولا...

- کاری از فعالّان ظهور مشهد - جنبش مصاف